Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομοιότις, με οικεία πρόσωπα ή καταστάσεις όποια συνωνυμία είναι καθαρή σύμπτωση, διότι αυτά δεν μπορεί να συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Mέρες τώρα πέφτω πάνω σε προφητείες. Του Γέροντα Παίσιου, του Νοστράδαμου ακόμα και αστρολόγων που τα ήξεραν και τα είχαν προβλέψει όλα, που είχαν προειδοποιήσει…
Δυσοίωνες προβλέψεις- Σενάρια καταστροφής
Είναι Πέμπτη βράδυ έχω γυρίσει σπίτι από τη δουλειά και παρόλο που σα δημοσιογράφος με τρώει δεν τολμώ να ανοίξω την τηλεόραση: Με έχει πιάσει το κεφάλι μου. Οι καλεσμένοι οι ίδιοι και οι ίδιοι, το δράμα σενάριο πολυπαιγμένο με αρχή μέση και τέλος.
Στην αρχή ζούμε κρίσιμες στιγμές στην Ελλάδα. (Ναι, εσένα περιμέναμε να μας το πεις). Όμως αν δεν το δούμε με άσπρα γράμματα σε κόκκινο πλαίσιο στο σούπερ της τιβί δεν μπορούμε να το νιώσουμε στο πετσί μας. Έπειτα όπως και στα περισσότερα σενάρια έχουμε τον καθορισμό των χαρακτήρων από την αρχή. Ο καλός ο κακός και ο όμορφος. Όσον αφορά τον όμορφο μιλάμε για τον παρουσιαστή (κάποιος νάρκισσος ως προς τη γνώση ή την εμφάνιση, ένας επιδειξιομανής με μικρά προσόντα). Τώρα για τον καλό και τον κακό δε χρειάζονται πολλές συστάσεις, το καταλαβαίνεις από το που κινείται η σφαλιάρα του τηλεοπτικού δέκτη.
Αν απογοητεύτηκες από τη διανομή των ρόλων μη στεναχωριέσαι. Αύριο θα τους δεις σε άλλο κανάλι. Και όχι δεν ακολουθούν όλα την ίδια πολιτική γραμμή. Όσο κατευθυνόμενο και προκλητικό μπορεί να είναι ένα μεγάλο κανάλι τόσο μπορεί να είναι και ένα μικρό. Το ότι είσαι φτωχότερος δε σημαίνει αναγκαστικά ότι είσαι πιο δίκαιος, πιο σωστός. Παντού υπάρχουν ελπίδες, παντού και απωθυμένα.
Και επειδή όλα αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά και τα έχω και εγώ βαρεθεί εκείνη την Πέμπτη είπα να ανοξω τον υπολογιστή. Η προφητεία του Γέροντα Παίσιου έγραφε το “άρθρο”…
Δεν αμφισβητώ τη θρησκευτική πίστη κανενός, αντίθετα σέβομαι τα όσα καλά μπορεί να διδάξει. Ήταν πριν δέκα χρόνια που σε μια περίοδο ανεργίας είχα αναλάβει να κάνω απομαγνητοφώνηση σε έναν λόγο του. Στο λόγο αυτό αναφέρονταν διάφορα πράγματα που μιλούσαν για αγάπη. Πολλά πολλά δε θυμάμαι, άκουγα έγραφα για να πληρωθώ αλλά όσα έπιασα ήταν χρήσιμα. Δε θυμάμαι όμως να αναφέρεται τίποτε το πολεμοχαρές και καταστροφολογικό. Κάποτε σε μια συζήτηση που είχα με έναν θρησκόληπτο γνωστό μου, εκείνος μου είπε: “Είναι ψέματα όλα αυτά, δεν έχει πει ποτέ τίποτα τέτοιο”. Και μάλλον θα τον πιστέψω.
Και δεν ήταν μονάχα εκείνο το άρθρο. Σκόνες που θα πνίξουν την Ελλάδα, μήνες πείνας, ρώσικες και ξανθές φυλές που θα βοηθήσουν τον τόπο μας και θα μας συμπαρασταθούν, κακουχίες, δεινά, με μια λέξη ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ. Έπειτα γίνονταν παραπομπές και σε άλλες προφητείες το ένα λινκ κάτω από το άλλο κάποιοι μιλούσαν για τα πώς θα πάρουμε την “Πόλη”… Ο Νοστράδαμος έλεγε πότε οι Τούρκοι θα ηττηθούν και βέβαια για το πώς θα εξευτελιστούν. Σκόνες θα κάλυπταν την Πελοπόνησσο “Θεέ μου πάνε και οι ελιές στην Καλαμάτα, τοξικά αέρια θα καλύψουν τη Ρόδο και θα ξεσπάσει πόλεμος εκεί “Αμάν εκεί είχα πάει φαντάρος λες να με καλέσουν στην πρώτη γραμμή;” Τοξικά απόβλητα θα καλύψουν το Αιγαίο, “το ήξερα κανένα μπάνιο φέτος ούτε καν στη Λούτσα”, Πείνα που θα διαρκέσει για μήνες… Μα για κάτσε. Εδώ η πείνα έχει διαρκέσει χρόνια… Τι λέει;
Τέλος στη φρίκη.
Αμέσως, αρπαξα το τηλεκοντρόλ και αναζήτησα με μανία την Κοσιώνη να έρθω στα ίσια μου, να θυμηθώ τους νόμους της φυσικής ότι ο κόσμος είναι ύλη και μόνο ύλη, όχι πνεύμα. Να δω Ευαγγελάτο για να προσγειωθώ και να πατήσουν τα πόδια μου – κάτω- από τη γη. Κάπου βαθιά μέσα μου συνέχιζα να αναζητώ μια σκοτεινή δυσοίωνη προφητεία ή ένα θαύμα όπως οι περισσότεροι αλλά έλα που δεν άντεχα την τόση ιντερνετική μπουρδολογία. Δε θα ρωτήσω ποιος την ελέγχει, δε με ενδιαφέρει ούτε είναι το ζήτημα αυτό αυτό αλλά κυρίως: Γιατί εμείς κλικάρουμε με τόση λαγνεία;
Μετά από σύντομη σκέψη αυτά ήταν τα συμπεράσματά μου:
1. Οι Έλληνες είμαστε τόσο νάρκισσοι που θεωρούμε ότι είμαστε το προσατευόμενο είδος των θεοτήτων. Οι θεοί οφειλουν να σώσουν εμάς. Ηρέμησε και άλλοι πιστεύουν στο Θεό όχι μόνο εσύ. Η Ελλάδα θα πετύχει. Και αν όχι; Είναι το ίδιο ερώτημα που θέτεις στους πολιτικούς αλλά μη ρωτάς εκείνους αν δεν έχεις πρώτα ρωτήσει τον ίδιο σου τον εαυτό. Η Ελλάδα θα πετύχει αν η δική σου κρίση είναι σωστή.
2. Κάνουμε σαν τη γριά που κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Κοιτάει προς το φως το πρωί για να στραβώνεται και να μη βλέπει τις ρυτίδες. Καμιά φορά η γριά εκτιμά το γεγονός ότι έχει καταρράκτη και στην καταμέτρηση των ρυτίδων πάρχει η ελπίδα του στατιστικού λάθος. Στις εκλογές δε, η γκαβωμάρα της βγαίνει αυθόρμητα. Σφραγίζει δε το φάκελο όχι με “σάλιο” αλλά με μπόλικο “μέικ απ”.
3. Κάποιοι θρηνούν για τη ζωή τους. Όσοι δεν κατάφεραν να είναι “παλικάρι” έστω για μια φορά στη ζωή τους περιμένουν τη μεγάλη στιγμή. Μπορεί να τρωω παντόφλα από τη γυναίκα μου αλλά θα κάνουμε πόλεμο, θα πάρουμε την πόλη και τότε θα δεις τι έχει να γίνει. Αλήθεια τι; Άντε και την πήρες, πώς θα τη συντηρήσεις; Εδώ δε μπορείς να συνεφέρεις το Παγκράτι. (τυχαία η επιλογή της περιοχής, και μην μπερδεύεσαι την “Πόλη” τη διεκδικούν αριστεροί και δεξιοί)
4. Τελευταία διαπίστωση γιατί κουράστηκα και σε κούρασα. Τελευταία και πιο θλιβερή. Μας εξαπάτησαν παρασυρθήκαμε και πλέον μόνο ένα θαύμα πιστεύουμε πως θα μας σώσει. Και πώς θα το πετύχουμε αυτό το θαύμα αφού μετά Χριστόν, ο Θεός δεν κατεβαίνει στη γη; Να βρούμε έναν ήρωα! Όχι, δε θέλουμε απλά έναν ηγέτη. Έναν σούπερμαν χρειαζόμαστε με υπερδυνάμεις! Κάποιον που απαγορεύεται να κάνει λάθη. Δοκιμάζουμε, αλλάζουμε ψηφίζουμε, χαιρόμαστε, λυπούμαστε ξανά που κανείς δεν ανταποκρίνεται πια στις προσδοκίες μας και ο πύχης ανεβαίνει, ο πεινασμένος πεινάει, η ανάγκη μεγαλώνει πεινάει πιο πολύ… η πείνα του θολώνει και άλλο το μυαλό. “Εκείνος που περίμενα να μου φέρει το φως μου έκοψε και το ηλεκτρικό. Ο άλλος που μου έταζε μέρες φωτός δε μπορεί να αλλάξει ούτε μία λάμπα”… Φταίνε οι ήρωες που σου τάζουν μόνο ή λίγο και εσύ που φαντασιώνεσαι και πιστεύεις σε υπερδυνάμεις;
Μα για στάσου, μονάχα εσύ δεν πεινάς και αντέχεις; Ο ήρωας δεν είσαι εσύ;
