Η μικρή Zubaida Hasan ζούσε με την οικογένειά της σε ένα μικρό απομακρυσμένο χωριό στο Αφγανιστάν. Το 2001, όταν ήταν μόλις 9 χρονων, η Zubaida εγκλωβίστηκε σε μία πυρκαγιά που θα της άλλαζε για πάντα τη ζωή. Οι φλόγες έκαψαν το μεγαλύτερο κομμάτι του προσώπου και του στήθoυς της.
Τα εγκαύματά της ήταν πολύ σοβαρά. Το κάτω κομμάτι του προσώπου της είχε γίνει κυριολεκτικά ένα με το στήθoς της. Οι γονείς της την πήγαν σε όλα τα νοσοκομεία, αλλά οι γιατροί είπαν πως δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι για αυτήν.
Μετά, το 2002, ένα χρόνο μετά το συμβάν, ο πατέρας της προσπάθησε να την πάει σε μία στρατιωτική βάση της Αμερικής.
Οι στρατιώτες εκεί είδαν τη μικρή Zubaida σαν ένα κομμάτι της οικογένειάς τους. Το κορίτσι υπέφερε από πολύ πόνο και δεν μπορούσε να φάει ή να κοιμηθεί αφού τα μάτια και το στόμα της δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν σωστά.
Η βάση επικοινώνησε με ένα γνωστό πλαστικό χειρούργο από το Λος Άντζελες, τον Peter Grossman. Ειδικεύεται σε εγκαύματα και ακόμα και εκείνος αναγνώρισε πως η περίπτωση της Zubaida ήταν πολύ δύσκολη.
Η μικρή πέταξε με τον πατέρας της στο Λος Άντζελες να συναντήσει τον γιατρό και την ομάδα του. Ο γιατρός ήξερε αμέσως πως έπρεπε να κάνει κάτι για να βοηθήσει το κορίτσι. Υπολόγισε πως η θεραπεία της θα χρειάζονταν περίπου 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί και αρκετές επεμβάσεις.
Ο Grossman και η ομάδα του πήραν αρκετά κομμάτια δέρματος από την πλάτη της κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων.
Ο χειρούργος αποδείκνυε την αξία του σε κάθε επέμβαση. Σιγά σιγά, όλες αυτές οι ουλές παίρναν μορφή και εμφανιζόταν το πρόσωπο του κοριτσιού.
Με τον καιρό, ο Grossman δέθηκε με το μικρό κορίτσι. Όταν ο πατέρας της έπρεπε να γυρίσει στο Αφγανιστάν, ο Grossman και η γυναίκα του αποφάσισαν να κρατήσουν τη μικρή στο σπίτι τους για όσο κρατήσει η θεραπεία. Δεν είχαν δικά τους παιδιά και έτσι το μικρό κορίτσι έφερε πολύ χαρά και ενέργεια στις ζωές τους.
Η Zubaida είναι ένα πολύ καλό και ευχάριστο κορίτσι, με ταλέντο στο χορό. Έμαθε Αγγλικά μέσα σε 12 εβδομάδες και απέκτησε σύντομα καινούργιους φίλους. Άρχισε να αποκαλεί μάλιστα τους Grossmans μαμά και μπαμπά. Μετά από ένα χρόνο όμως, αντί για 3, η θεραπεία της είχε σχεδόν τελειώσει και είχε έρθει η ώρα να γυρίσει στην οικογένειά της.
Ο αποχαιρετισμός ήταν κάτι πολύ δύσκολο για τις δύο πλευρές, αλλά ήξεραν πως ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Ο γιατρός πέταξε μαζί με το κορίτσι για να το συνοδεύσει στο σπίτι της. Οι γονείς της δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους όταν είδαν είδαν ξανά την κόρη τους. Είχαν μείνει άφωνοι.
Ο Doctor Grossman λέει πως δεν θα ξεχάσει ποτέ την ασθενή του.
Δείτε στο βίντεο την ιστορία της:
