Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την… αποφράδα μέρα που θα βγουν οι κόρες του ραντεβού και ο «αχαϊρευτος» θα έρθει να τις πάρει από το σπίτι.
Όποιος … κοριτσοπατέρας πει πως δεν έχει σκεφτεί ποτέ το πρώτο ραντεβού της κόρης του, είναι ψεύτης. Κι όποιος πει πως θα πετάει από τη χαρά του όταν… αυτός θα έρθει να πάρει την κόρη ΤΟΥ (ΜΟΥ,ΣΟΥ) από το σπίτι είναι διπλά ψεύτης.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Ειδικά τώρα που η Εύα πλησιάζει στην… επικίνδυνη εποχή, κάθε φορά που μιλάει χαμηλόφωνα με τη μαμά της ή κάθε φορά που ετοιμάζεται για να πάει βόλτα, οι κεραίες μου σηκώνονται περισσότερο κι απ’αυτές των ΤΑΞΙ που έχουν ασύρματο.
Το καλό είναι πως ακόμη η λέξη αγόρι δεν έχει ακουστεί. Το κακό πως μιλάνε πολύ χαμηλόφωνα-συνομωτικά και δεν τα πιάνω όλα…
Κι όπως δεν είσαι … απατημένος μέχρι να το μάθεις, έτσι δεν έχει και αγόρι η κόρη σου μέχρι να το μάθεις επίσης! Έως ότου λοιπόν έρθει εκείνη η αποφράδα μέρα που θα έρθει… αυτός να την πάρει από το σπίτι για το πρώτο ραντεβού, υπάρχει ο χρόνος για να προετοιμαστούμε. Και να καλέσουμε ενισχύσεις.
Όχι γιατί μόνοι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τον «εχθρό», λάθος, χωρίς εισαγωγικά, με τον εχθρό, αλλά για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό «χτύπημα» και να του δώσουμε να καταλάβει ότι είναι ανεπιθύμητος.
Προς γνώση λοιπόν και συμμόρφωση αυτού του τύπου που πιθανόν να θέλει να έρθει τώρα ή μετά από 20-25 χρόνια για τη μεγάλη και 30-35 για τη μικρή, ας πατήσει play στο videακι για να ξέρει τι θα αντιμετωπίσει όταν και αν αποφασίσει να κάνει τον… γενναίο.
Μικρέ, ούτε να το σκέφτεσαι…
Υγ. Στο ρόλο του Γουίλ Σμιθ ο κουνιάδος μου (Για σένα μικρέ που δεν τον ξέρεις, είναι στρατιωτικός και 2Χ2 μ.)
