Ένας στρατιώτης γύρισε σπίτι από τον πόλεμο και το πρώτο πράγμα που έκανε αφού έφτασε με το καράβι ήταν να ψάξει να βρει ένα τηλέφωνο. Ήθελε να πάρει τους γονείς του να τους ενημερώσει αλλά ήταν και πολύ αγχωμένος. Όταν απάντησε η μητέρα του, μπορούσε να ακούσει τον ενθουσιασμό στην φωνή της.
“Johnny, εσύ είσαι;” τον ρώτησε.
“Ναι μητέρα, εγώ είμαι.” απάντησε.
“Πότε έρχεσαι σπίτι;”
“Σύντομα, μαμά. Αλλά θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Έχω έναν φίλο μαζί μου, έναν άλλο στρατιώτη. Δεν έχει πού να πάει. Χτύπησε πολύ άσχημα και έχει χάσει το χέρι και το πόδι του. Χρειάζεται βοήθεια και ένα μέρος να μείνει. Μπορεί να έρθει μαζί μου;”
Υπήρξε μία μεγάλη παύση και άκουσε τους γονείς του να συζητάνε χαμηλόφωνα. Τελικά μετά από λίγο επέστρεψε στη γραμμή.
“Johnny. Πραγματικά ανυπομονούμε να σε δούμε, αλλά ο φίλος σου φαίνεται πως χρειάζεται πολύ βοήθεια. Δεν θα ξέρουμε πώς να τον βοηθήσουμε. Θα ήταν πολύ μεγάλο φορτίο για μας,” του είπε.
Δεν του άρεσε καθόλου αυτό που άκουσε και τελικά της ψιθύρισε: “Εντάξει μαμά. Καταλαβαίνω,” και έκλεισε το τηλέφωνο. Λίγες μέρες αργότερα οι γονείς του δέχτηκαν άλλο ένα τηλεφώνημα, αυτή την φορά από την αστυνομία.
“Φοβόμαστε πως έχουμε κάποια πολύ άσχημα νέα για σας. Βρήκαμε τον γιο σας σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Όπως φαίνεται, αυτοκτόνησε,” είπε ο αστυνομικός. Εκείνοι δεν το πίστευαν. Είχε ακουστεί καλά στο τηλέφωνο. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί το έκανε αυτό.
Την επόμενη μέρα πήγαν να αναγνωρίσουν το σώμα του γιου τους. “Είναι αυτός ο γιος σας;” τους ρώτησαν.
Εκείνοι κοιτούσαν το σώμα σοκαρισμένοι. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που κοιτούσαν. Ήταν ο γιος τους – τα μάτια του, η μύτη του, το στόμα του, τα μαλλιά του… αλλά κάτι ήταν πολύ διαφορετικό. Στην αριστερή πλευρά του δεν είχε ούτε χέρι ούτε πόδι. Όταν τους είχε πάρει τηλέφωνο μιλούσε για τον εαυτό του.
Το να αποκαλείς ανθρώπους που έχουν σωματικές αναπηρίες “φορτίο” είναι πολύ άσχημο γιατί έχουν πολλά ακόμα να προσφέρουν παρά την αναπηρία τους. Ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε και το πώς μοιάζουμε, είμαστε όλοι άνθρωποι και το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον κάνει τις ζωές μας πιο όμορφες και γεμάτες. Το μόνο πραγματικό “φορτίο” στον κόσμο είναι ο εγωισμός…
Οι σκέψεις σας;
Credit: hefty.co
