Ο «Φώτης» από τα «Εγκλήματα» μιλάει για τη νέα του ζωή στο περιοδικό YES και τον Ανδρέα Θεοδώρου.
Ο «Τριπολιτσιώτης Φώτης Κουτσούμπας» από τα «Εγκλήματα» μιλάει στο «YES!» για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως ηθοποιός, την απόφασή του να εργαστεί προσωρινά ως γκαρσόνι, αλλά και το γιατί δεν δημιούργησε οικογένεια.
Το θέατρο ήταν πάντα το μεγάλο του πάθος γι” αυτό δεν δίστασε να κάνει τα πάντα προκειμένου να δει το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά. Και τα κατάφερε! Στο ενεργητικό του μετρά δεκάδες πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κινηματογράφο, ενώ με τη χαρακτηριστική του φωνή, άφησε το δικό του αποτύπωμα στις ταινίες κινουμένων σχεδίων. Το 1999 καθιερώνεται ως ένας από τους καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της γενιάς του, με τη συμμετοχή του στα «Εγκλήματα» ως «Φώτης Κουτσούμπας», ένας ρόλος που τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Οι δυσκολίες των καιρών, όμως, όπως και πολλούς συναδέλφους του, δεν άργησαν να τον «αγγίξουν», χωρίς ωστόσο να το βάζει κάτω. Στην πιο ώριμη και κατασταλαγμένη φάση της ζωής του, ο Σταύρος Μαυρίδης γίνεται ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός που πραγματοποιεί stand up comedy…σερβιρίσματος, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν μπορεί να τον κάνει να χάσει το χαμόγελό του.
Πρόσφατα ξέσπασε ένας ντόρος σχετικά με το γεγονός ότι δουλεύετε ως σερβιτόρος σε γνωστό κατάστημα των βορείων προαστίων…
Θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι ένας ηθοποιός ο οποίος εγκατέλειψε τη σκηνή και έγινε γκαρσόνι. Παραμένω πάντα ηθοποιός, απλώς λόγω της κρίσης, της ανεργίας και του ότι οι εποχές είναι άγριες για όλους μας, χτύπησα μια πόρτα και εκτός του επαγγέλματός μου. Γνωρίζοντας το πιεσμένο του πράγματος καλλιτεχνικά, ήθελα να έχω την άνεση να ζω σαν άνθρωπος και να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Ειδικά φέτος το καλοκαίρι, καταλαβαίνουμε όλοι πόσο περιορισμένα ήταν τα πράγματα στο θέατρο.
Ήταν δύσκολη αυτή η απόφαση;
Όχι καθόλου. Θεωρώ –και έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι– πως αυτός που θέλει να βρει δουλειά, ψάχνει παντού. Δεν σημαίνει ότι κάποιος επειδή είναι ηθοποιός δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Εδώ βλέπουμε πτυχιούχους Οικονομικών να ασχολούνται με κάτι τελείως διαφορετικό από τις σπουδές τους.
Είχατε κάνει μια μεγάλη καριέρα όμως…
Είχα ισχυρό background πράγματι, αλλά όπως έχουν έρθει τα πράγματα ακόμη και στον δικό μας χώρο στενεύουν τα περιθώρια. Έχω προτάσεις για θέατρο, ωστόσο σε κάποιες από αυτές σύμφωνα με το οικονομικό γίγνεσθαι που επικρατεί λέω «όχι». Δεν θέλω να βγάλω 7-8 ευρώ τη βραδιά, δεν με καλύπτει. Σε αυτή τη δουλειά που είμαι τώρα, παίρνω ένα ισχυρό μεροκάματο, πληρώνω λογαριασμούς και έχω ευχέρεια επιλογής να πω «ναι» ή «όχι» στην τηλεόραση.
Πώς κύλησε το διάστημα μέχρι να βρείτε τη νέα σας δουλειά;
Ήταν τόσο πολύ δύσκολη η φάση της ανεργίας που με έφερε στα όρια της κατάθλιψης. Εργαζόμουν ως ιδιωτικός υπάλληλος κάπου αλλού, και κάποια στιγμή και αυτό σταμάτησε λόγω περικοπών. Οι απολύσεις στην Ελλάδα είναι καθημερινό φαινόμενο. Έτσι, λοιπόν, έγινα προσωρινά γκαρσόνι, κάτι που με έσωσε από μια πιθανή αυτοκτονία. Είναι πραγματικά συνταρακτικό και συγκλονιστικό. Έναν χρόνο χτυπούσα πόρτες είτε σε βενζινάδικο, είτε οπουδήποτε. Παρότι είχα κλείσει και μια θεατρική παράσταση, μου είπαν ότι δεν μπορούμε να σε πληρώσουμε γιατί δεν ξέρουμε αν θα πραγματοποιηθεί.
Φτάσατε σε σημείο το διάστημα που ήσασταν άνεργος να μην έχετε χρήματα για τα απαραίτητα;
Ήταν οριακή η κατάσταση. Και όλο αυτό παλεύτηκε με αγαπημένους φίλους. Με βοήθησαν κάποιοι. Είχα και τη στήριξη του αδελφού μου σε αυτό το πολύ δύσκολο κομμάτι. Δεν άντεχα να κοιτάω το ταβάνι, να βλέπω τηλεόραση χωρίς να έχω κάτι να κάνω, ενώ μέχρι τότε δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Να πρέπει να μετράς τα ψιλά για τα τσιγάρα και να έχεις τον ΕΝΦΙΑ. Έχασα το χαμόγελό μου δεν είχα όρεξη να βγω από το σπίτι. Ήμουν στην αυλή στη Σαλαμίνα και δεν ήθελα επικοινωνία με άλλους. Κάποια στιγμή, όμως, είπα πως πρέπει να σηκωθώ, πρέπει να παλέψω να σταθώ στα πόδια μου, γιατί η μισή Ελλάδα και παραπάνω είναι σε αυτή τη κατάσταση. Έτσι, λοιπόν άρχισα να χτυπάω πόρτες.
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας
