Αγαπητό tromaktiko,
Έπρεπε να περάσουν 8 χρόνια, για να καταλάβω το λόγο που οι περισσότεροι από εμάς δίνουν αίμα μόνο σε γνωστούς/ συγγενείς που το έχουν ανάγκη και μόνο όταν τους ζητηθεί. Άλλοι, πάλι, δίνουν μόνο σε νοσοκομεία, σε τράπεζα αίματος, μαζεύοντας έτσι φιάλες για ‘ώρα ανάγκης’.
Πόσο εγωιστικό αυτό, ε??
Κι όμως, καθόλου!!! Σας είπα, πέρασαν 8 χρόνια για να το καταλάβω!
Το περιστατικό:
Στις 19/02 αποφάσισα να παρευρεθώ στην εθελοντική αιμοδοσία του «Blood-e» στη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση».
(Σε αυτό το σημείο να τονίσω πως κανένας δεν με ‘προσκάλεσε’. Για την συγκεκριμένη αιμοδοσία έψαξα και έμαθα εντελώς μόνη μου!)
Ενημέρωσα κι ένα φιλικό μου πρόσωπο, έτσι ώστε να το μυήσω στην εθελοντική αιμοδοσία, καθώς επρόκειτο να δώσει για 1η φορά αίμα.
Όντας 8 χρόνια εθελοντής αιμοδότης, δωρητής οργάνων και μυελού των οστών, αλλά και 4 χρόνια (στο παρελθόν) διοργανώτρια εκδηλώσεων εθελοντικής αιμοδοσίας σε συνεργασία με διάφορους συλλόγους και νοσοκομεία, καταλαβαίνετε πως γνωρίζω αρκετά καλά τι διαδικασία τηρείται.
Έτσι, λοιπόν, αφού συμπλήρωσα τα απαραίτητα χαρτιά που μου δόθηκαν, έφτασε η στιγμή για τον ιατρικό έλεγχο, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν έγινε ποτέ!
Αφού κάθισα στην καρέκλα του ιατρού, η 1η του ερώτηση ήταν:
– «Πόσα κιλά είσαι?»
(Έχω κουραστεί να το ακούω αυτό! Είμαι λεπτή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Διευκρινίζω πως κάνω τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις συστηματικά και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας!)
Δίπλα του καθόταν η υπεύθυνη ιατρός (όπως μου συστήθηκε) και πριν καν προλάβω να απαντήσω στον γιατρό, μου απηύθυνε το λόγο:
– «Δεν μπορείς να δώσεις αίμα!»
Εγώ, τους χαμογελάω (καθώς λογικό είναι να μην γνωρίζουν το ιστορικό μου) και βγάζω την κάρτα αιμοδότη μου (υπενθυμίζω πως έχω αριθμό μητρώου αιμοδότη εδώ και 8 χρόνια).
Η ιατρός με αγνοεί επιδεικτικά, ενώ ο γιατρός που έχει αναλάβει τον έλεγχό μου, παίρνει την κάρτα, την ανοίγει και τσεκάρει σφραγίδες και ονόματα ιατρών. Έπειτα, μου λέει:
– «Ααα, δίνεις 8 χρόνια αίμα! Πάντα στα ίδια κιλά ήσουν?»
Κι εγώ του απαντώ κατευθείαν:
– «Ναι!»
Τότε η ιατρός του λέει:
– «Δείξε της το νόμο, δεν μπορεί να δώσει αίμα!»
Εκείνη τη στιγμή, χαμογελώ ξανά και ζητάω να μιλήσω με τον υπεύθυνο. Μου λέει πως εκείνη είναι η υπεύθυνη, αλλά παρόλα αυτά δεν δέχτηκε ποτέ να μου μιλήσει!
Το θεώρησα απαράδεκτο από την πλευρά της, να μην τηρήσει καν τη διαδικασία που ακολουθείτε (ιατρικός έλεγχος, μέτρηση πίεσης, αιματοκρίτη, κλπ) από τη στιγμή που είμαι αιμοδότης τόσα χρόνια, να με αγνοήσει επιδεικτικά και να με διώξει!
Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως το ίδιο έκαναν και στη φίλη μου, βρίσκοντας μια άλλη δικαιολογία να της πουν. Με τον ίδιο τρόπο έφυγαν και κάποια άλλα άτομα, μετά από εμάς.
Κανένας από αυτούς, όμως, δεν μίλησε, δεν αντέδρασε, δεν ρώτησε: «Γιατί?».
Παρ’ όλα αυτά, αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι όλοι σε θέση να γίνουν αιμοδότες. Και το δέχομαι απόλυτα!
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι την απαράδεκτη συμπεριφορά της ιατρού! Και αναρωτιέμαι… έτσι απλά διώχνουν τους αιμοδότες??
Τέλος, θα ήθελα να συμπληρώσω πως καθώς έφευγα, κάποιος από τη διοργάνωση (αφού είχε δει το σκηνικό και ακούσει τη συζήτηση), με πλησίασε και μου είπε:
– «Γειά σου, είμαι ο «Τάδε» από τη διοργάνωση και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη εκ μέρους των ιατρών»!
Του απάντησα πως δεν χρειάζεται να μου ζητάει εκείνος συγνώμη και πως είναι κρίμα να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά από τη στιγμή που υπάρχει έλλειψη αίματος στη χώρα μας. Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αμέσως πρόσθεσε:
– «Όταν έχει ικανοποιητική επισκεψιμότητα, αυτό κάνουν όλοι».
Για σταθείτε… Τι σημαίνει «αυτό κάνουν»?? Διώχνουν τους αιμοδότες?
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω πως έχω ήδη επικοινωνήσει με τις αρμόδιες υπηρεσίες ώστε να μου λύσουν κάποιες απορίες…
– Ποιός ορίζει τους υπεύθυνους ιατρούς που παρευρίσκονται στις εθελοντικές αιμοδοσίες?
Έχω δικαίωμα να γνωρίζω!
– Ποιός τους έχει βάλει να κρίνουν πότε είναι ικανοποιητική η αιμοληψία και πότε όχι?
– Γιατί παρευρίσκονται παρά τη θέλησή τους? Ποιός τους υποχρεώνει?
Υ.Γ.: Ο λόγος που απευθύνομαι και σε εσάς είναι γιατί δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να εφησυχαστώ με το γεγονός ότι:
Είναι κρίμα να γίνονται τόσο μεγάλες προσπάθειες, ώστε οι αιμοδοσίες να προσελκύουν κόσμο, και να υπάρχουν κάποιοι που καταστρέφουν ‘τον κόσμο’ μας!
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας, κι ελπίζω στο μέλλον να σταματήσουν να υπάρχουν τέτοια περιστατικά.
