Η αθλιότητα και η πείνα στη Βενεζουέλα έστρεψαν τους ανθρώπους σε θηράματα που ποτέ έως τώρα δεν είχαν γίνει τροφή
O φοιτητής της βιολογίας Luis Sibira βρήκε τις πρώτες ενδείξεις τον περασμένο Νοέμβριο. Οκτώ ροζ φλαμίνγκο είχαν σφαγιαστεί, το στήθος και οι κορμοί τους είχαν αφαιρεθεί και το μόνο που είχαν αφήσει στα κουφάρια τους ήταν τα κεφάλια, τα πόδια και τα φτερά τους. Τα νεκρά πουλιά βρέθηκαν διάσπαρτα στα ελώδη εδάφη της λιμνοθάλασσας Las Peonias στη δυτική Βενεζουέλα.
Το κυνήγι των φλαμίνγκο είναι παράνομο και ασυνήθιστο στη λιμνοθάλασσα που απέχει λιγότερο από 200 μίλια από τα κολομβιανή σύνορα και αυτή ήταν η πρώτη φορά που είχε καταγραφεί ένα τέτοιο περιστατικό.
Έκτοτε, οι βιολόγοι κατέγραψαν ακόμη 20 παρόμοιες περιπτώσεις και πιο πρόσφατα, τον Ιανουάριο, βρέθηκαν πολλά νεκρά πουλιά κρυμμένα κάτω από θάμνους, ενώ υπήρχαν και φυσίγγια σε κοντινή απόσταση. Όμως τα περιστατικά αυτά δεν χαρακτηρίζονται λαθροθηρία από τους ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Zulia, ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στην Μαρακαΐμπο. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι τα προστατευόμενα πουλιά έχουν γίνει τα τελευταία θύματα της αυξανόμενης κρίσης της πείνας που μαστίζει την Βενεζουέλα. Οι άνθρωποι είναι τόσο απελπισμένοι που κυνηγούν, σκοτώνουν και τρώνε το κρέας των εξωτικών πουλιών που έχουν βρει καταφύγιο στη λιμνοθάλασσα.
Υπάρχουν και άλλες ενδείξεις ότι ή έλλειψη τροφίμων οδήγησε στη σφαγή ζώων που παραδοσιακά δεν αποτελούσαν τροφή για τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τους βιολόγους, εκτός από τα φλαμίνγκο, θήραμα των ανθρώπων αποτελούν πλέον και οι γιγαντιαίοι μυρμηγκοφάγοι, τα αργοκίνητα πλάσματα, που ταξινομούνται ως «ευάλωτα» από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης.
Διαμελισμένoι σκύλοι και γάτες, γαϊδούρια, άλογα και περιστέρια έχουν βρεθεί σε χωματερές Όλα τα κουφάρια των ζώων έφεραν τα σημάδια της σφαγής και είχε αφαιρεθεί το περισσότερο κρέας τους.
Σε χωματερή της πόλης υπάρχουν περισσότερα στοιχεία για την απελπισία που προκαλεί η μεγάλη πείνα: διαμελισμένoι σκύλοι και γάτες, γαϊδούρια, άλογα και περιστέρια έχουν βρεθεί εκεί κατά το περασμένο έτος. Όλα τα κουφάρια των ζώων έφεραν τα σημάδια της σφαγής και είχε αφαιρεθεί το περισσότερο κρέας τους. «Μερικές φορές βρίσκουμε μόνο τα κεφάλια, τα εντόσθια και τα πόδια του ζώου. Είναι κάτι που σπάνια βλέπαμε στο παρελθόν, αλλά αυτή η πρακτική είναι πλέον εκτός ελέγχου και όλο και πιο συχνή», δήλωσε ο Robert Linares, ο οποίος εργάζεται στον τομέα της διάθεσης των αποβλήτων στην χωματερή.
Η άλλοτε πλούσια χώρα που υπό την προεδρία του Μαδούρο βρέθηκε να μαστίζεται από το χειρότερο ποσοστό πληθωρισμού στον κόσμο, βιώνει τραγικές καταστάσεις με τον επικεφαλής του τμήματος συλλογής αποβλήτων του Μαρακαΐμπο να δηλώνει ότι έξι από τις 10 σακούλες σκουπιδιών ή δοχεία απορριμμάτων λεηλατούνται από πεινασμένους ανθρώπους. «Η κατάσταση έχει χειροτερέψει από το 2015», είπε και πρόσθεσε πως η πείνα αυξάνεται σε μαζική κλίμακα.
Αλλά, το να καταφεύγουν οι άνθρωποι στα φλαμίνγκο για να τραφούν είναι κάτι πρωτόγνωρο και προκαλεί ανησυχία. Στο Los Olivitos, ζουν τουλάχιστον 10.000 φλαμίνγκο ζουν και η περιοχή αποτελεί ένα από τα μόλις τρία τέτοια σημεία στη Βενεζουέλα. Ενώ οι ντόπιοι είναι γνωστό ότι τρέφονται με τα αυγά τους, το να σκοτώσουν τα πουλιά ήταν κάτι ανήκουστο μέχρι τώρα, ενώ και οι ιθαγενείς της περιοχής, έχουν στο παρελθόν αρνηθεί τη θανάτωση των πουλιών. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία βιολόγου από την ομάδα Επιστημονικών Μελετών του Ινστιτούτου της Βενεζουέλας, που λέει πως τα φλαμίνγκο δεν θανατώθηκαν ούτε κατά την περίοδο της ισπανικής κατάκτησης.
Τα προηγούμενα χρόνια, οι γαστρονομικές συνήθειες της χώρας στις αγροτικές περιοχές ενίοτε συμπεριελάμβαναν ελάφια, ιγκουάνα και άγρια πτηνά – αλλά όχι εξωτικά πουλιά, όπως τα φλαμίνγκο. Οι καθηγητές του πανεπιστημίου Zulia λένε ότι τηρούν αρχείο και για τη θανάτωση μυρμηγκοφάγων για τροφή που θηρεύονται σε φτωχές πόλεις στις ανατολικές όχθες της λίμνης. Η Doris Rubio, Διευθύνων Σύμβουλος του Συνδέσμου Προστασίας Ζώων στη Βενεζουέλα, ανησυχεί, αλλά κατανοεί και τι έχει προκαλέσει την κατάσταση αυτή. «Θεωρούμε αυτές τις δολοφονίες γκροτέσκες, αλλά πώς μπορούμε να είμαστε επικριτικοί απέναντι σε κάποιον που κυνηγά ένα περιστέρι, ένα σκυλί, μια γάτα ή οποιοδήποτε ζώο γιατί πεινάει;» ρώτησε. «Οι άνθρωποι κυνηγούν για σπορ και αυτοί το κάνουν επειδή πεινάνε», προσθέτει.
Όμως η σάρκα των κατοικίδιων και άγριων ζώων εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία, προειδοποίησε ο Hugo Hernandez, ένας καθηγητής κτηνιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Zulia. «Μπορούν να περιέχουν βακτήρια και ιούς που θα μπορούσαν να είναι θανατηφόροι για τον άνθρωπο», αναφέρει. «Στη Γαλλία, τρώνε άλογα και στην Κίνα τρώνε σκύλους και γάτες, αλλά αφού τα ζώα τεθούν κατάλληλα, σύμφωνα με τις υγειονομικές προδιαγραφές», δήλωσε ο Hernandez.«Στη χώρα μας, τα ζώα αυτά θηρεύονται στη φύση ή στους δρόμους και δεν μπορούν να καταναλωθούν από τον άνθρωπο», προσθέτει. Όμως στη χώρα είναι ελάχιστοι πια αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να τραφούν κανονικά και ο κόσμος στρέφεται πλέον σε εναλλακτικές πηγές τροφής που εκτός από ασυνήθιστες είναι και επικίνδυνες, αναφέρει η εφημερίδα Miami Herald που δημοσιεύει τα σοκαριστικά στοιχεία.
Η πείνα στους δρόμους
Ο 12χρονος Luis Enrique Guerra κολυμπά κάθε πρωί στα μολυσμένα νερά της λίμνης Μαρακαΐμπο μαζί με τους φίλους του. Ζουν στους δρόμους και προσπαθούν να βρίσκουν μικροδουλειές σε κοντινά καταστήματα. Αλλά, όταν δεν υπάρχουν χρήματα ή δουλειές, κυνηγούν.
«Έχω σκοτώσει περίπου 20 μικρά περιστέρια», λέει, περήφανος για τις ικανότητές του. «Χτες σκότωσα μια πάπια στο νερό. Προσπάθησε να με δαγκώσει αλλά της έστριψα το λαιμό με τα γυμνά μου χέρια» προσθέτει. Αυτός και η παρέα του κυνηγούν παπαγάλους, κοτόπουλα, καβούρια και σαλιγκάρια, τα οποία μετά μαγειρεύουν σε φωτιές με ξύλα μέσα σε σκουριασμένα τηγάνια. Για να πιάσουν τα θηράματά τους, στήνουν παγίδες με λεπτά σχοινιά και δολώματα ή αλείφουν ξύλα με κόλλα.
«Τα χτυπάμε δυνατά καναδυο φορές στο κεφάλι ή τους γυρίζουμε το λαιμό« λέει ο ίδιος. Φήμες θέλουν τον κόσμο να τρώει από την πείνα μέχρι και όρνια, γνωστά στη Βενεζουέλα ως «zamuros», αλλά τα συγκεκριμένα παιδιά το αρνούνται. «Μπλιαχ! Αυτά τα πουλιά τρέφονται με πεθαμένα πράγματα», λένε. Λίγες ημέρες νωρίτερα, λένε, είδαν έναν ντόπιο χωρικό να τρώει έναν μικρό αλιγάτορα.
Ο Luis Enrique λέει πως ποτέ δεν θα έτρωγε τέτοιου είδους ζώο, αλλά παραδέχεται πως λατρεύει τις σαύρες. «Νόστιμες! έχουν τέλεια γεύση, σαν κοτόπουλο. Πίνω ακόμη και το αίμα τους!» λέει, με ένα τεράστιο χαμόγελο. Ωστόσο αυτά που κυνηγούν δεν είναι αρκετά για να χορτάσουν την πείνα τους, λέει ο Andres, ένα 10χρονο αγόρι της παρέας, καθώς ξεφλουδίζει ένα μανταρίνι. «Πεινάω εδώ και πολλές μέρες» συμπληρώνει.
Με τα στοιχεία της Miami Herald/ www.lapatilla.com
