Τρεις μήνες νωρίτερα γεννήθηκε η μικροσκοπική Pixie Griffiths-Grant που στην 28η εβδομάδα της κύησης αντίκρισε τον κόσμο πρόωρα κι ενώ είχε βάρος λιγότερο από μισό κιλό.
Οι γιατροί την έβαλαν αμέσως μέσα σε ένα «σακουλάκι», σαν αυτά που βάζουμε τα… σάντουιτς, για να αποτρέψουν την περαιτέρω πτώση της θερμοκρασίας του σώματός της.
Η Pixie ήταν πιο μικρή κι από το χέρι της μαμάς της και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στη Μονάδα Νεογνών όπου ο γιατροί δεν περίμεναν να ζήσει ούτε μία ώρα.
Σήμερα η μικρούλα είναι πέντε μηνών.
«Μόλις γεννήθηκε την έβαλαν μέσα σε ένα διαφανές σακουλάκι για να διατηρήσει τη θερμοκρασία της και τη μετέφεραν κατευθείαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας», περιγράφει η 37χρονη μητέρα της Sharon Grant.
Η Sharon, από το Goonhavern της Κορνουάλης, αναγκάστηκε να γεννήσει στην 28 η εβδομάδα της κύησης καθώς οι υπέρηχοι έδειξαν πως το έμβρυο είχε σταματήσει να μεγαλώνει στην 20η εβδομάδα. Κάποια δυσλειτουργία στον πλακούντα και τον ομφάλιο λώρο είχαν ως αποτέλεσμα να μην τρέφεται το κοριτσάκι σωστά.
«Μπαινόβγαινα από το νοσοκομείο επί οκτώ εβδομάδες για να παρακολουθούμε αν έπαιρνε βάρος. Αλλά πήρε μόλις 20 γραμμάρια. Ήταν τρομακτικό, οι γιατροί μου έλεγαν συνεχώς κακά νέα. Περίμεναν να φτάσει κάποιο συγκεκριμένο βάρος για τη γεννήσω αλλά δεν το έφτανε».
Στις 11 Μαΐου η μικρούλα ήρθε στον κόσμο με καισαρική τομή καθώς δεν υπήρχε περίπτωση, σύμφωνα με τους γιατρούς, να αντέξει τη φυσιολογική γέννα.
«Μόλις γεννήθηκε την έβαλαν σε ένα σακουλάκι για να τη ζεστάνουν. Δεν μπορούσα να τη δω, μπήκε κατευθείαν σε θερμοκοιτίδα. Μου είπαν όμως πως είχε τα μάτια της ανοιχτά», αφηγείται η μητέρα της.
«Έδειχνε τόσο μικρή στις φωτογραφίες, δεν μπόρεσα να τη δω για έξι ολόκληρες ώρες αλλά μόλις ανάρρωσα κι εγώ με μετέφεραν στη Μονάδα».
Η Pixie έμεινε σε θερμοκοιτίδα για τρεις μήνες και η Sharon δεν μπορούσε ούτε να την πιάσει στα χέρια της για 18 ημέρες επειδή κάθε φορά που τη μετακινούσαν έχανε βάρος.
Μόλις δυνάμωσε λίγο το κοριτσάκι, ο πατέρας της μπορούσε να την κρατήσει στην αγκαλιά του για μία ώρα μέρα παρά μέρα!
«Ήταν εκπληκτικό που επιβίωσε αλλά πραγματικά πολύ τραυματικό», περιγράφει η Sharon. «Μετρούσαμε τη ζωή της ώρα την ώρα επί τρεις εβδομάδες. Έπαθε λοίμωξη στην κοιλιά, ουρολοίμωξη ενώ της έκαναν τουλάχιστον δέκα μεταγγίσεις αίματος. Έκανε εμετό κάθε φορά που της έδιναν γάλα και μόλις τη μετακινούσαν έχανε βάρος».
Σε ηλικία περίπου δύο μηνών η Pixie άρχισε να δυναμώνει και όταν έκλεισε τους πέντε μήνες η Sharon μπόρεσε για πρώτη φορά να την πάρει στο σπίτι τους. Το βάρος της είναι όσο ενός νεογέννητου περίπου 3,5 κιλά.
«Έχουμε πάει πολλές φορές στο νοσοκομείο από τότε που πήρε εξιτήριο και δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά γιατί αν κρυώσει θα χρειαστεί να μπει και πάλι στο οξυγόνο», λέει η μητέρα της, «αλλά τα καταφέρνει πολύ καλά. Δείχνει καλά και υγιής. Είναι υπέροχο να την έχω σπίτι, κάνουμε πολλές αγκαλιές και είναι πολλοί εκείνοι που προσπαθούν να τη δουν. Είναι εκπληκτικό».
