Καταλάβαινε τη ζωή, (κρυφ)άκουγε τις συζητήσεις των μεγάλων και γέλαγε. Γέλαγε με την ψυχή της. Όπως κάθε παιδί. Οι ταινίες του Ψάλτη ήταν όλα αυτά μαζί. Η ζωή των 80s, πολύ μπινελίκι που δεν… έπρεπε να ακούμε αλλά και γέλιο! Αυτός ο ταλαντούχος τύπος με τις γκριμάτσες του και τον τρόπο του, έκανε ακόμη και την πιο χοντρή βρισιά να φαίνεται αθώα. Και κυρίως να βγάζει γέλιο.

Θυμάμαι ότι στο video club της γειτονιάς, είχε λίστα αναμονής για τις «κασέτες» του Ψάλτη κάθε φορά που έβγαινε «η καινούργια», αφού ακόμη και τότε που δεν υπήρχε μνημόνιο, κρίση και όλα αυτά τα «βαριά» οι Έλληνες επιζητούσαν το γέλιο. Ο κόσμος και ειδικά οι πιτσιρικάδες της εποχής λάτρεψαν και λατρεύουν τον Ψάλτη για αυτόν ακριβώς τον λόγο: Το γέλιο. Έφτιαξαν μαζί του μια σχέση ζωής. Κι αυτό αποδεικνύεται από τις τηλεθεάσεις που κάνουν οι ταινίες του Ψάλτη κάθε φορά που παίζονται στην τηλεόραση… Ακόμη και αν ηθελημένα ή αθέλητα ο ίδιος, αποτραβήχτηκε τα τελευταία χρόνια.

Μαθαίνω ότι εδώ και μερικές μέρες ο «Καμικάζι, αγάπη μου» είναι στο νοσοκομείο. Πως δίνει μάχη για να νικήσει τον καρκίνο. Πως προσπαθεί να ξεγελάσει τον θάνατο… Πριν λίγες ώρες ένιωσα την ανάγκη να γράψω στο Instagram μια-δυο λέξεις για τον Ψάλτη. Σαν μικρή προσευχή. Τις επαναλαμβάνω κι εδώ μπας και τις ακούσει ο boss εκεί πάνω και βοηθήσει αυτόν τον τύπο να νικήσει το θεριό… «Μεγάλε, δεν σε έχω συναντήσει ποτέ… Προσεύχομαι όμως για πάρτη σου, γιατί οι μόνες που με έχουν κάνει να γελάσω περισσότερο από εσένα είναι οι κόρες μου..». Aλήθεια ρε Στάθη… Αλήθεια! Μακάρι να νικήσεις…. Αν δεν τον ξεγελάσεις τελικά, τουλάχιστον κάντον να γελάσει… Όπως έκανες όλους εμάς, για τόσα χρόνια. Τα καλύτερα, τα πιο αθώα της ζωής μας. Βάστα…

Πηγή