Κάτι ήξερε -ή μάλλον ήξερε πολλά- ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν είχε πει το περίφημο «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται, αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται».
Για ευνόητους λόγους, στην εξωτερική πολιτική οι περισσότερες ενέργειες και πρωτοβουλίες ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Το λέω επειδή μαθαίνω ότι χθες το μεσημέρι στο υπουργείο Εξωτερικών τραβούσαν τα μαλλιά τους, για να μην πω τίποτα χειρότερο… Αφορμή ένα μεγάλο φάουλ του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν λίγο πριν από την ολοκλήρωση της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ όταν ο πρώην πρωθυπουργός μέσα στη ζέση του να αποδείξει πόσο ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική ακολούθησε το ΥΠΕΞ επί των ημερών του, αποκάλυψε ότι αν η χώρα δεν βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο τέτοιες μέρες η Ελλάδα θα υπέγραφε συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Ιταλία.
Είναι πράγματι έτσι. Μόνο που το σχέδιο προχωρούσε με απόλυτη μυστικότητα για να μην μπαίνουν ιδέες υπονόμευσης της συμφωνίας με διάφορους γείτονες. Πόσω μάλλον την ώρα που η Αλβανία απειλεί με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αμφισβητώντας τις θαλάσσιες ζώνες με την Ελλάδα.
Υπάρχει και μια άλλη λεπτομέρεια που υποθέτω αν τη γνώρισε ο Τσίπρας θα ευχόταν να μην είχε αναφερθεί στο επίμαχο θέμα: την πρωτοβουλία και τις πρώτες συνομιλίες με τη Ρώμη προκειμένου να εμπλουτιστεί η ελληνοϊταλική συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα του 1977 σε συμφωνία ΑΟΖ και άλλων θαλάσσιων ζωνών, είχε ο Βαγγέλης Βενιζέλος ως υπουργός Εξωτερικών.
Πηγή: Μικροπολιτικός
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας
