Πόσο συχνά κρίνουμε τους άλλους χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στη ζωή τους, ή τι προβλήματα μπορεί να έχουν; Μερικές φορές είναι δύσκολο να νιώσουμε ενσυναίσθηση ως προς τον συνάνθρωπό μας, εξαιτίας του εγωισμού και της έλλειψης εμπιστοσύνης.
Ένας γιατρός έφτασε στο νοσοκομείο. Τον κάλεσαν επειγόντως στο χειρουργείο για μια πολύ σοβαρή περίπτωση: ένα παιδί είχε πάθει ατύχημα. Ο γιατρός αμέσως προετοιμαζόταν, αλλά πριν μπει στο χειρουργείο, πήγε στον πατέρα του παιδιού που έκλαιγε, «Γιατί ήρθατε τόσο αργά; Γιατί; Δε γνωρίζετε ότι η ζωή του γιου μου είναι σε κίνδυνο; Δεν έχετε αίσθημα ευθύνης!» Ο γιατρός χαμογέλασε και πολύ ήρεμα απάντησε, «Λυπάμαι, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, βρισκόμουν αλλού, αλλά ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τώρα ηρεμήστε και αφήστε με να κάνω τη δουλειά μου.»
Αλλά ο πατέρας του παιδιού συνέχισε να τον πιέζει, «Να ηρεμήσω; Πως θα νιώθατε αν ήταν ο γιος σας; Ήρεμος; » Ο γιατρός χαμογέλασε ξανά και είπε, «Οι γιατροί δεν κάνουν πάντα θαύματα, αλλά μην ανησυχείτε. Θα κάνω ό, τι περνάει από το χέρι μου για το γιο σας.» Ο πατέρας, ανικανοποίητος με τα λόγια του γιατρού, μουρμούρισε, «Είναι εύκολο να δίνετε συμβουλές όταν δεν εμπλέκεστε προσωπικά.»
Η εγχείρηση διήρκεσε για μερικές ώρες. Τελικά, ο γιατρός βγήκε από την αίθουσα με ένα ικανοποιητικό βλέμμα και είπε στον πατέρα, «Η εγχείρηση ήταν επιτυχής και ο γιος σας βρίσκεται εκτός κινδύνου.» Χωρίς να περιμένει την απάντηση του πατέρα, κοίταξε το ρολόι του και έφυγε τρέχοντας ενώ φώναξε πίσω του, «Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, ρωτήστε τη νοσοκόμα!» Ο πατέρας θυμωμένος γύρισε προς τη νοσοκόμα και ρώτησε, «Είναι πάντα έτσι; Πόσο αυθάδης! Δε μπορούσε να περιμένει μερικά λεπτά για να μου πει τη κατάσταση του γιου μου;»
Η νοσοκόμα, με δάκρυα στα μάτια, απάντησε, «Ο γιος του πέθανε χθες σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και βρισκόταν στη κηδεία όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση. Τώρα που ο γιος σας βρίσκεται εκτός κινδύνου, ο γιατρός πηγαίνει στη κηδεία του δικού του γιου.»
Πηγή: diaforetiko.gr
