Είναι Μεσημέρι Όταν Η Μαύρη Φιγούρα Ενός Καλόγερου Κατευθύνεται Στο Μικρο Πλαταιακι Όπου Βρίσκει Καταφύγιο Δροσιές Και
Ξεκούρασης Σε Ένα Από Τα Παγκάκια Του …
Μια Βαθια Εκπνοη Συνοδευομενη Απο Ενα Ηχηρο Αδειασμα Της Ανασας Μαρτυρουσαν Τον Χρονο Που Περπατουσε Και Την Κουραση Που Τον Διεκρινε …
Λιγα Μετρα Πιο Περα Εκει Που Τελειωνε Το Παρτερι Του Παρκου Και Ξεκινουσε Η Αυλη Ενος Σπιτιου, 4 Αντρες Γυρω Απο Ενα Τραπεζι Γεματο Μεζεδες Και Κανατες Του Κρασιου Εδειχναν Να Χαιρονται Την Ομορφια Του Καιρου Και Τσουγκριζοντας Τα Ποτηρια, Σαν Να Καλοσωριζαν Τον Ηλιο Που Αποφασισε Να Ζεστανει Μετα Απο Τους Μηνες Του Χειμωνα Για Πρωτη Φορα
Την Ατμοσφαιρα …
Η Διαθεση Τους Μεγαλωνε Απο Το Κρασι, Ενω Οι Γευσεις Απο Τους Κρεατομεζεδες Φροντιζαν Την Ικανοποιηση Των Υπολοιπων Αισθησεων Τους …
Ξαφνου Ενας Απο Αυτους Αποκρινεται Χαμηλοφωνα Προς Τους Αλλους Κοιτωντας Τον Μοναχο:
“Απο Που Ξεφυτρωσε Ο Παπας Ρε Παιδια;
“Πριν Λιγο Ηρθε”, Απανταει Ο Διπλανος Του …
”Δεν Τον Φωναζουμε Να Τον Φιλεψουμε Κατι”, Αποκρινεται Ενας Τριτος Που Σηκωνεται Ορθιος Και Κατευθυνεται Προς Τον Μοναχο …
“Με Συγχωρειτε Πατερ Μηπως Χρειαζεστε Κατι;
Ειμαστε Μια Παρεα Εδω Πιο Περα Που Κουτσοπινουμε, Θελετε Να Ερθετε Να Σας Κερασουμε Κατι;”
Ο Καλογερος Με Ευγενικο Υφος Κοιταζει Τον Αντρα Διπλα Του Και Χαμογελαει: “Ενα Ποτηρι Νερο Μονο Θα Ηθελα” …
“Ελατε Μαζι Μου” …
Ο Μοναχος Σε Λιγα Δευτερολεπτα Βρεθηκε Διπλα Απο Τους Αντρες Που Με Συγκρατημενη Εκφραση Τον Εβλεπαν Να Πινει Το Νερο Που Του Προσφεραν …
” Πατερ Ειναι Αμαρτια Να Σου Προσφερουμε Λιγο Μεζεδακι Και Λιγο Κρασι; ” “Ευχαριστω Παιδια Μου Αλλα Δεν Θελω Να Σας Χαλασω Τη Διαθεση … Ειμαι Σε Πενθος Εδω Και Δυο Εβδομαδες Και Δεν Μπορω Να Συμμετεχω Στην Ευχαριστη Παρεα Σας …”
“Με Συγχωρειτε Πατερ Χασατε Δικο Σας Ανθρωπο;” “Ναι Τον Πατερα Μου…”
“Ζωη Σε Εσας …”
Για Λιγα Δευτερολεπτα Επικρατει Σιγη …
“Ποιος Ηταν Πατερ;” “Ενας Μαραγκος …”
“Πως Εφυγε;” “Τον Σκοτωσαν Για Λιγα Χρηματα”
“Τους Αλητες …
Ποιοι Το Εκαναν Αυτο Πατερ;
Δεν Ησουν Μπροστα Να Τους Σταματησεις; “Οχι Δεν Ημουν Δυστυχως …”
Η Παρεα Αλλαξε Διαθεση Και Το Κρασι Που Λες Και Εσβηνε Το Θυμο Τους, Αντικατεστησε Τα Λογια …
Στο Προσωπο Τους Η Οργη Εκδηλη Τονισε Τους Μορφασμους Αγανακτησης …
“Δεν Παει Αλλο …
Κατι Πρεπει Να Κανουμε …
Δεν Μου Λετε Πατερ Εχει Συλληφθει Ο Δραστης;” “Ο Δραστης Αυτοκτονησε …”
Οι Αντρες Κοιταξαν Περιεργα Τον Μοναχο …
“Θεια Δικη” Αποκριθηκε Ενας …
“Να Εισαι Γερος Να Τον Θυμασαι Και Συμπαθα Μας …”
Ο Καλογερος Σηκωνεται Με Σκοπο Να Αποχωρησει …
“Τον Αγαπας Πολυ Τον Πατερα Σου”, Του Ειπε Εκεινος Που Δεν Ειχε Μιλησει Μεχρι Τωρα …
“Ειμαι Σιγουρος Οτι Αν Τον Γνωριζαμε Θα Τον Αγαπουσαμε Και Εμεις Σαν Θεο, Ετσι Δεν Ειναι Πατερ;”
Ο Μοναχος Χαμογελαει …
“Εμεις Ομως Τρωμε Χοιρινο Και Κοτοπουλο Μεσα Στη Σαρακοστη, Ενω Εκεινος Θυσιαστηκε Για Εμας …
Βλεπεις Πατερ Εμεις Ειμαστε Οι Αριστεροι Σε Αυτη Εδω Τη Γειτονια Και Το Κρεας Που Τρωμε Η Το Κρασι Που Πινουμε Το Ευλογισε Το Κομμα, Γιατι Αυτο Μας Εμαθε Να Χαιρομαστε Τη Ζωη, Μετα Απο Την Κουραση Της Δουλειας Και Την Παρεα, Μετα Τις Καθημερινες Στεναχωριες …
Δεν Πηγαινουμε Στην Εκκλησια, Ουτε Νηστευουμε Το Πασχα …
Δεν Συμμετεχουμε Στα Μυστηρια Σου, Αλλα Δεν Ειμαστε Παντα Δαιμονες …
Αν Μας Καλεσει Ο Συνανθρωπος Θα Τρεξουμε, Οπως Και Για Την Πατριδα Ακομα Πιο Πολυ …”
Ο Μοναχος Κοντοστεκεται … “Τον Πατερα Μου Θα Τον Αγαπω Αιωνια Γιατι Εκανε Μονο Το Καλο Και Αδικα Τον Σκοτωσαν … Η Θλιψη Μου Ειναι Μεγαλη Για Τον Αδικο Χαμο Του … Παντα Θα Τον Τιμω Με Τον Τροπο Μου …
Εκεινος Παντα Ζητουσε Να Δειχνω Στον Συνανθρωπο Συμπαρασταση, Βοηθεια Και Ενδιαφερον … Ο Πατερας Μου Δεν Ηθελε Τους Νηστευτες, Αλλα Ουτε Και Παρθενιες … Δεν Εδινε Σημασια Στα Εισερχομενα, Τα Εξερχομενα Τον Ενοχλουσαν … Δεν Ξεχωριζε Τους Ανθρωπους Αφου Ολους Τους Αγαπουσε Σαν Παιδια Του …”
Ο Μοναχος Σηκωνοντας Το Χερι Σαν Να Ελεγε Ευχαριστω Γυρισε Να Φυγει …
Ο Τεταρτος Που Μιλησε Τελευταιος Με Γρηγορες Κινησεις Εσπευσε Διπλα Στον Μοναχο Και Μπαινοντας Μπροστα Του:
“Πριν Φυγεις Να Ξερεις Οτι Τον Πατερα Σου Οσο Και Αν Προσπαθησαν Να Μας Τον Στερησουν, Ολοι Τον Εχουμε Στη Ψυχη Μας …” “Τα Λογια Που Βγαινουν Απο Το Στομα Σου Ειναι Η Ψυχη Της Ελλαδας … Η Καρδια Σου Ηρθε Η Ωρα Να Δοθει Στην Πατριδα Και Τον Συναθρωπο … Ειναι Τοσο Μεγαλη Η Αγαπη Μας Για Αυτα Τα Δυο Που Δεν Υπαρχει Πιστη Να Την Συναγωνιστει, Γι Αυτο Ξεχωριζουμε … Να Ειστε Ετοιμοι Γιατι Τα Καντηλια Κουνιουνται Συνεχεια Στις Μονες Και Η Κληση Απο Την Ελλαδα Και Τον Πατερα Μου Δεν Θα Αργησει” !!!
+++
Υ.Γ Το Παραπάνω Κείμενο Εστειλε Ενας Απο Τους 4 Φιλους Νομιζοντας Οτι Πηρε Την Ευλογια Του Περιφημου Πλεον Καλογερου …
Ο Θεος Γνωριζει Αν Εκεινοι Που Μας Απεστειλαν Και Τις Προηγουμενες Διηγησεις Αναφερονται Στο Ιδιο Προσωπο …
http://anargyros61.blogspot.gr/
