Ὁ Θεός νά συγχωρήσει τόν Στεφανόπουλο, πού Ε Β Λ Α Ψ Ε τήν ΕΛΛΑΔΑ μας…
Ὅταν ἀνακοινώνονται θάνατοι σημαντικῶν προσωπικοτήτων ἀπό τόν χῶρο τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καί τῆς Τέχνης, ὑπάρχει ἕνας ἄγραφος νόμος: νά ἐκφράζεται παντοιοτρόπως καί ἀπό ὅλα τά ΜΜΕ, ἡ θλίψη ἀνθρώπων πού τόν γνώρισαν, ἀλλά καί ἄγνωστων πρός αὐτόν.
Τηρεῖται ἐπίσης ἡ συνήθεια, νά καλλιεργεῖται ἕνα κλίμα συντριβῆς γιά τόν πρόωρο, ἤ ἀναμενόμενο χαμό τοῦ διάσημου τεθνεῶτος. Το ἴδιο ἔγινε καί στήν περίπτωση τοῦ πρώην προέδρου τῆς δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου…
Ὁ νεκρός παρουσιάζεται ὡς ἕνας ἄνθρωπος, πού ὑπηρέτησε τό ἔθνος καί τήν πατρίδα, μέ τρόπο ἐπωφελή γιά τόν λαό.
Αὐτό εἶναι ἀ ν α κ ρ ι β έ ς.
Μπορεῖ ὁ ἐκδημήσας νά ἦταν συμπαθής -τουλάχιστον στόν ὕστερο καιρό τῆς πολιτικῆς του σταδιοδρομίας, ὅταν λειτούργησε σάν ὑπάλληλος τῆς κυβερνήσεως Σημίτη – μιά καί ἡ συμπάθεια ἐξαρτᾶται πάρα πολύ ἀπό τήν ἄποψη πού ἐκφράζει ἡ κατεστημένη ἐνημέρωση καί ὅλοι οἱ μηχανισμοί παραγωγῆς ἰδεολογίας.
Αὐτά καί ἐπί Στεφανόπουλου καί τώρα, ἀνῆκαν καί ἀνήκουν στόν χῶρο πού ἐξέφραζε καί ἐκφράζει τήν κυβέρνηση Σημίτη, Παπανδρέου καί τήν εὐρύτερη Ἀριστερά – κομμουνιστική και «εὐρωπαϊκή».
Ὁ Κωστής Στεφανόπουλος ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δέν μποροῦσε νά ἀνεχτεῖ καί νά ξεπεράσει τήν πίκρα τῆς ἥττας.
Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας τοῦ χαρακτήρος του, ἦταν ἡ ἀποχώρησή του ἀπό τήν Νέα Δημοκρατία ὅταν ἔχασε γιά δεύτερη φορά τίς ἐσωκομματικές ἐκλογές γιά τήν ἀρχηγία τοῦ κόμματος (1984, ἡττήθηκε ἀπό Κώστα Μητσοτάκη). Ἡ διαφορά του μέ τή ΝΔ, δηλαδή, στήν πρώτη φάση τοῦ σχηματισμοῦ τοῦ κόμματός του, τῆς ΔΗΑΝΑ, δέν ἦταν πολιτική ἀλλά προσωπική.
Ὁ Κωστής Στεφανόπουλος θεωροῦσε πολιτικό θέμα τό πρόσωπό του! Τίποτε περισσότερο. Στη συνέχεια, ὅταν ναυάγησε ἡ ἀπόπειρα του νά ὑπάρξει πολιτικά μακριά ἀπό τούς κόλπους τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἀποδέχθηκε ασμένως τήν πρόταση τοῦ παπανδρεϊκοῦ ΠΑΣΟΚ νά γίνει πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας.
Ἐκείνη τήν περίοδο, τό 1995, οἱ ἐξελίξεις διαγράφονταν ἐξαιρετικά ἀρνητικές γιά τό συνδικάτο πού διέλυσε τήν Ἑλλάδα καί ὁ Στεφανόπουλος, ἀποδείχθηκε ἕνα χρησιμότατο καί σωτήριο πιόνι καί σωσίβιο γιά τό ΠΑΣΟΚ.
Αὐτό τό κόμμα πού κατέστρεψε τό παρόν καί ὑποθήκευσε τό μέλλον πολλῶν γενεῶν Ἑλλήνων, μπόρεσε νά παραμείνει στήν ἐξουσία μέσω Στεφανόπουλου, ἀφοῦ βέβαια ἔλαβε καί τίς θετικές ψήφους τῆς ἄλλης ἀποσχίσεως τῆς Νέας Δημοκρατίας, τῆς ΠΟΛΑΝ, τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει ὁ Ἀντώνης Σαμαράς.
ΠΑΣΟΚ καί ΠΟΛΑΝ συνεργάστηκαν, γιά νά ἐκλέξουν τόν κ. Στεφανόπουλο καί ἐκεῖνος ο ὐ δ έ π ο τ ε διέψευσε τίς προσδοκίες τους. Ὁ κ. Στεφανόπουλος καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς προεδρίας του, ἀποδείχθηκε ὅτι ἦταν ἀπόλυτα προσηλωμένος στήν ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτικῶν τοῦ Κώστα Σημίτη. (Ἀν ζοῦσε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ κ. Στεφανόπουλος θά δικαίωνε τήν ἐπιλογή του).
Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Στεφανόπουλου ἔγιναν τά Ἴμια. Παραιτήθηκε; ΟΧΙ.
Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔγινε ἡ παράδοση τοῦ Ὀτσαλάν στούς Τούρκους. Δέν παραιτήθηκε.
Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ καταληστεύτηκεν οἱ Ἕλληνες μέ τό σκάνδαλο τοῦ χρηματιστηρίου. Δέν παραιτήθηκε.
Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ προλειάνθηκε καί τό ἔδαφος γιά τόν ἐποικισμό τῆς χώρας ἀπό μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Δέν ἀντέδρασε.
Ἀντιθέτως, στήν περίπτωση Τσενάϊ, παραχαράσσοντας τό νόημα μίας φράσεως τοῦ Ἰσοκράτους καί προβαίνοντας σέ μία ἑρμηνεία ποῦ φανερώνει, ἤ ἄγνοια, ἤ δόλο, ἐξίσωσε τήν ἑλληνικότητα μέ την… ελληνοφάνεια, τήν ὁποία θά μποροῦσε νά ἔχει κάθε ξένος, ἄν μετεῖχε σέ μία παιδεία, πού ὁ Στεφανόπουλος χαρακτήρισε «ἡμέτερη», δίχως βέβαια νά ὁρίζει ποιά χαρακτηριστικά τούτης τῆς «παιδείας» τήν καθιστοῦν ἑλληνική…
Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε, ὅτι ὁ Κωστής Στεφανόπουλος, ἦταν ἐκεῖνος ὁ θεσμικός παράγοντας, ποῦ μέ ἰ τ α μ ό τρόπο πέταξε στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τίς ὑπογραφές 3 ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων, πού ΔΕΝ ἤθελαν νά ἀποχρωματιστεῖ ἐθνικά καί θρησκευτικά τό κράτος, μέ τήν κατάργηση τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στίς ἀστυνομικές ταυτότητες.
Ἡ παραβίαση τῆς πλειοψηφίας τῆς βούλησης τῶν Ἑλλήνων προβλέπεται ἀπό τό σύνταγμα; Σίγουρα ὄχι.
Ὁμοίως δέν προβλέπεται καί ἀπό τό σύνταγμα, ἡ ἀνοχή στήν ἐξόφθαλμη καί ἀπροκάλυπτη νοθεία, ποῦ ἔγινε στίς ἐκλογές τοῦ 2000 ἀπό τήν κυβέρνηση Σημίτη.
Ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας δέν ἔπρεπε νά ἀντιδράσει;
Δέν ἔπρεπε νά μιλήσει;
Στις ἁρμοδιότητές του δέν εἶναι νά ἐπιβλέπει καί τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖον τηρεῖται ὁ ἐκλογικός νόμος και ἐφαρμόζεται ἡ ἐκλογική διαδικασία;
Κακά τά ψέμματα. Ὁ Κωστής Στεφανόπουλος ἦταν εὐγνώμων στό Π Α Σ Ο Κ, πού τόν ἀνέσυρε ἀπό τήν πολιτική …ἀ φ ά ν ε ι α* καί τοῦ χάρισε ἐπί 10 ἔτη τό δικαίωμα καί τό προνόμιο, νά εἶναι πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί νά ἀπολαμβάνει ὅλες τίς τιμές καί τίς ὑλικές ἀμοιβές, ποῦ συνεπάγεται τό ἀξίωμα.
Ὁ Θεός νά τόν συγχωρήσει, γιατί ἡ ἱστορία δέν μπορεῖ νά συγχωρεῖ.
Κάθε χριστιανός καί ἄνθρωπος μέ εὐαισθησία λυπᾶται, γιά τόν θάνατο ὁποιουδήποτε συνανθρώπου του.
Ὅμως, αὐτό ΔΕΝ σημαίνει, ὅτι παραγράφονται τά πολιτικά ἀτοπήματα & ἐγκλήματα πού ἔχει διαπράξει…
[*ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ. Προσέξτε! «ΛΙΑΝ περιέργως», μερικά χρόνια μετά ΚΑΙ η Ν.Δ. «έβγαλλε» στην κυριολεξία απο τα …»αζήτητα», τον πολιτικώς «πεθαμένο» Κάρολο Παπούλια, για να τον κάνει – πάλι… – 10 χρόνια Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Ναί, ναί, σίγουρα …»συμπτώσεις» οι «πεθαμένοι» & «τελειωμένοι» πολιτικώς άνδρες, να «προσγειώνονται» στο προεδρικό Μέγαρο…»Ιω.Καπ.»]
(Ακριβοδίκαιο κείμενο, για τον τεθνεώτα πρ.πρόεδρο, απο το ιστολόγιο ‘αδιάβροχοι’/»Ιωάννης Καποδίστριας»)
