Γεννήθηκε το 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αποφοίτησε το 1963 και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στη «Βίλα των οργίων», με το θίασο Ρηγόπουλου- Αναλυτή.
Ένα χρόνο μετά κάνει και το ντεμπούτο του στο σινεμά, με την ταινία του Οδυσσέα Κωστελέτου Διαζύγιο αλά ελληνικά. Εμφανίστηκε σε 20 ταινίες[1] και έπαιξε σε 60 επιθεωρήσεις. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Γοργόνες και μάγκες (1968), Η Παριζιάνα (1969), Μαριχουάνα στοπ (1971), Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) κ.ά. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο «Ακροπόλ» στο έργο «Το παραμύθι πάει σύννεφο» (1982).
Η μητέρα του ήταν ανάπηρη και έτσι ο Χρόνης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μαζί της, για να την φροντίζει και εκεί αποδίδουν και οι φίλοι του τα ξεσπάσματα και τις εκρήξεις του, γιατί η μητέρα του, του είχε πολύ μεγάλη αδυναμία και δεν τον άφηνε να παντρευτεί, αλλά του έφερνε αντιρρήσεις συνέχεια και σε όλες του τις επιλογές , για να μην τον χάσει από δίπλα της. Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 σε ηλικία 52 χρόνων, μόνος του, μέσα σ’ ένα νοσοκομείο και η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο. Στη δεκαετία του ’80 ασθένησε από καρκίνο και ενώ πήγε στο Λονδίνο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, δεν τα κατάφερε. Ακόμα και το διάστημα που η κατάσταση του επιβαρυνόταν και το καταλάβαινε το τέλος, τις ώρες που ο πόνος ήταν σε ύφεση ο Χρόνης δεν έχανε το χιούμορ του και αστειευόταν συνέχεια με τις νοσοκόμες.
Ένα χρόνο μετά τον άδικο χαμό του από καρκίνο των οστών, δεν άντεξε και η μητέρα του και έφυγε από τη ζωή, πηγαίνοντας να συναντήσει το γιο της.
Δεν είχε νυμφευθεί ποτέ.
Πηγή: superthema.com
