Το τραγικό τέλος του Κυριάκου Μαμιδάκη της Jet Oil και η περιπέτεια της εταιρείας “Μαρινόπουλος”, που ακόμη δεν ξέρουμε πώς θα λήξει, είναι η κορυφή του παγόβουνου της ελληνικής επιχειρηματικότητας που κινδυνεύει με ναυάγιο και μαζί της να παρασύρει ολόκληρη την ελληνική οικονομία.
Ποιος είναι ο λόγος που μεγάλες επιχειρήσεις, με ιστορία δεκαετιών “σκάνε” η μια πίσω από την άλλη;. Φυσικά η πτώση της κατανάλωσης στον καιρό των μνημονίων είναι ο βασικός παράγοντας. Έρχονται όμως να προστεθούν και πολλοί άλλοι, όπως τα capital controls, ο έλεγχος του τραπεζικού τομέα από τους δανειστές που έχει ως αποτέλεσμα να μην χορηγούνται δάνεια ακόμη και σε υγιείς επιχειρήσεις και τα χρέη του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα.
Μόνο στο Πρωτοδικείο Αθηνών κατατέθηκαν περισσότερες από 850 αιτήσεις πτώχευσης την περίοδο 2010-2015 από φυσικά και νομικά πρόσωπα. Χιλιάδες είναι αυτές που τελικώς προχώρησαν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών ηχηρές ήταν της Jet Oil, η επαπειλούμενη της Μαρινόπουλος που όλοι εύχονται να μην συμβεί καθ’ ότι τίθενται σε κίνδυνο 50.000 θέσεις εργασίας, η Ηλεκτρονική, η Πυρσός, η Athens Leadra.
Δυστυχώς η “μαύρη” λίστα των επιχειρήσεων που θα αναζητούν τρόπο να μπούν στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα θα αυξάνει συνεχώς όσο υπάρχουν τα capital controls, που δεν επιτρέπουν τη διακίνηση κεφαλαίων, την εξυπηρέτηση δανείων ή την χορήγηση άλλων. Οι δανειστές έχουν κλείσει τη στρόφιγγα των ελληνικών τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού.
Άλλωστε οι δανειστές ελέγχουν τις τράπεζες μέσω του ΤΧΣ και βεβαίως, όπως έχει γράψει εδώ και αρκετούς μήνες το pronews.gr ένα μεγάλο μέρος επίσης των ελληνικών επιχειρήσεων. Πως; μέσω του ελέγχου των δανείων τους από τις τράπεζες και άρα του μετοχικού τους κεφαλαίου και των διοικήσεων.
Το σχέδιο ήταν εξ αρχής ξεκάθαρο. Να πάρουν τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας τα αρπακτικά που προωθούσαν οι δανειστές, κυρίως μέσω των “κόκκινων δανείων” και βεβαίως του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Σε ένα μεγάλο βαθμό το έχουν καταφέρει. Θα το ολοκληρώσουν παίρνοντας και τα σπίτια των Ελλήνων.
Τα capital controls ήταν απλά ένα εργαλείο για να το καταφέρουν. Να διαλύσουν την ελληνική επιχειρηματικότητα και να ανοίξουν την πόρτα στις μεγάλες πολυεθνικές που ελέγχουν. Θα συνεχίσουν να επιβάλλουν τον έλεγχο κεφαλαίων μέχρι να το πετύχουν σε απόλυτο βαθμό.
Την ίδια στιγμή, οι δανειστές φροντίζουν να αποδεσμεύουν τόσα χρήματα όσα είναι απαραίτητα για να πληρωθούν οι τόκοι και τα δάνεια της Ελλάδας προς αυτούς. Τίποτα περισσότερο. Ούτε ανάσα στην ελληνική οικονομία που στενάζει. Το Δημόσιο οφείλει στους ιδιώτες περίπου 6 δις ευρώ. Αλλά είναι αμφίβολο αν θα διατεθούν από τη δόση των 7,2 δις ευρώ που ενέκρινε πρόσφατα η τρόικα το 1,8 δις ευρώ για την εξόφληση χρεών προς τους ιδιώτες.
Τα δε ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς τις εφορίες θα έχουν εκτιναχθεί σε πάνω από 95 δις ευρώ έως το τέλος τους τρέχοντος έτους, από περίπου 90 δις ευρώ που είναι σήμερα. Οι φορολογούμενοι που από τη μία βλέπουν μισθούς και συντάξεις ολοένα και να μειώνονται και από την άλλη οι τιμές των προϊόντων ολοένα και να αυξάνονται θα πρέπει από το τέλος Ιουλίου να πληρώνουν κάθε μήνα έναν ή και δύο φόρους μαζί και ταυτόχρονα να καλύπτουν και όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους.
Κορυφαία στελέχη του ΥΠΟΙΚ βλέπουν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών να εξαντλείται και την ίδια ώρα ξέρουν ότι θα πρέπει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου να πληρώσουν επιπλέον φόρους 27 – 30 δισ. ευρώ. Κι αυτό σημαίνει πώς δυσκολεύει ο στόχος να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ και να μην ενεργοποιηθεί ο δημοσιονομικός «κόφτης» την άνοιξη του 2017.
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας
