Δεν γίνεται να πέσει κάτι… κάτω σ΄αυτή τη ζωή. Χαρακτηριστικά, υπάρχει μια ελληνική παροιμία που έχει νομοτελειακά χαρακτηριστικά. Είναι αυτή που λέει «Όταν σκάβεις το λάκκο του άλλου, έρχεται ο καιρός που πέφτεις εσύ ο ίδιος μέσα».
Και αυτό ακριβώς είναι που φοβάται κι ο Ερντογάν.
Να αυτοπαγιδευτεί δηλαδή, στο σύστημα που ο ίδιος οικοδόμησε…. προκειμένου λόγω του δημοψηφίσματος της 16ης Απριλίου που εγκρίθηκε από τον τουρκικό λαό η συνταγματική αναθεώρηση η οποία τον κάνει αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο του παιχνιδιού.
Όμως τα πράγματα μπορεί να μην εξελιχθούν όπως θέλει.
Το «γιατί» μας το εξηγεί ο Τζαν Ατακλί, με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sözcü.
Του Τζαν Ατακλί (Can Ataklı), εφ. Sözcü.
«Το φοβερό σενάριο που τρομάζει τον Ερντογάν»
Το δημοψήφισμα τελείωσε, όμως είναι δύσκολο να κλείσει ο λογαριασμός. Τα μάτια όλων είναι στην Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή. Τα δε μάτια της Επιτροπής, είναι στο «σαράι». Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στις ανησυχίες που υπάρχουν στο περιβάλλον του Ερντογάν, και σας μετέφερα τις πληροφορίες που μου έδωσε μια πηγή που βρίσκεται στην κορυφή του AKP. Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, υπάρχουν φόβοι πως «με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, υπάρχει κίνδυνος ο Ερντογάν να μην εκλεγεί το 2019».
«Η ανεξαρτησία διαμορφώνει το χαρακτήρα μου» γράφει το πλακάτ με τον Μουσταφά Κεμάλ που κρατάει ο Τούρκος διαδηλωτής στην Κωνσταντινούπολη (φωτ.: EPA / Deniz Toprak)
Η ίδια πηγή, μετά την τελευταία εκπομπή μου στο Halk Tv, μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Το σημερινό σου άρθρο, είναι ανάμεσα στα πιο διαβασμένα της ημέρας. Όμως η πραγματική βόμβα είναι άλλη».
Και άρχισε να μου εξηγεί:
«Ο Ταγίπ μπέης έχει καταρρακωμένο ηθικό. Μην βλέπεις που συνεχίζει να ουρλιάζει από τα μπαλκόνια στο πλήθος να εκτοξεύει κορώνες εναντίον των νέων σταυροφόρων. Ο Ταγίπ μπέης προβληματίζεται πολύ και φοβάται για τις εκλογές του 2019. Έχει στο τραπέζι του ένα σενάριο, που τον κάνει να τρέμει.
Ποιο είναι αυτό το φοβερό σενάριο, ρώτησα τον συνομιλητή μου.
«Κοίτα, αν το «Ναι» είχε πάρει πάνω από 55% στο δημοψήφισμα, ο Ερντογάν θα κοιμόταν ήσυχος, όμως τώρα έχει χάσει τον ύπνο του γιατί υπάρχει κίνδυνος να χάσει τις εκλογές του 2019. Και το θέμα δεν είναι ότι θα τις χάσει, αλλά αυτά που θα επακολουθήσουν για τον ίδιο. Όμως ας δούμε το σενάριο. Το 2019 το AKP θα υποδείξει ως υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ερντογάν. Τα άλλα κόμματα, θα επιδείξουν τους δικούς τους υποψηφίους, εξασφαλίζοντας τον κατακερματισμό των ψήφων. Έτσι, κανείς υποψήφιος δεν θα συγκεντρώσει πάνω από 50%, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στον δεύτερο γύρο.»
Μα καλά, στο πρώτο γύρω δεν θα εκλεγεί ο Ερντογάν, ρώτησα τον συνομιλητή μου.
«Κατά την άποψή μου, δεν θα εκλεγεί. Κι αυτό γιατί τώρα είναι μπροστά με 1%. Αυτά τα δυο χρόνια δεν θα είναι εύκολα και είναι φυσικό να προκαλέσουν διαρροή ψήφων. Αν η διαρροή είναι έστω και 1%, τότε ο Ερντογάν δεν εκλέγεται στον πρώτο γύρο. Σε αυτήν την περίπτωση, το AKP θα βγει πρώτο κόμμα και θα εξασφαλίσει σχετική ίσως και απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή. Όμως στο δεύτερο γύρο, ο Ερντογάν θα έχει να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ερντογάν. Ο ανθυποψήφιός του, θα καθίσει και θα κάνει συμμαχία και παζάρια με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, θα υποσχεθεί και θα μοιράσει τις θέσεις των αντιπροέδρων της Δημοκρατίας και τις θέσεις των υπουργών, που με το νέο σύστημα θα διορίζονται εξωκοινοβουλευτικοί από τον πρόεδρο. Έτσι, τα κόμματα και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, θα αποκτήσουν πρόσβαση στην εξουσία, αφού στην αντίθετη περίπτωση που εκλεγεί ο Ερντογάν, θα οδηγηθούν στην πλήρη περιθωριοποίηση.»
Σε αυτή τη φάση δεν κρατήθηκα και είπα στον συνομιλητή μου, ότι αυτό το σενάριο όντως πρέπει να προκαλεί τρόμο στον Ερντογάν.
Ο συνομιλητής μου όμως δεν είχε τελειώσει:
«Για στάσου, δεν τελείωσα, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ερντογάν. Ας υποθέσουμε ότι ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης κερδίζει και γίνεται αυτός πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το AKP, έστω και αν έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, με το νέο σύστημα που σχεδίασε και υλοποίησε ο Ερντογάν, δεν έχει πλέον απολύτως καμία δυνατότητα να αναμειχθεί και να ελέγξει την εκτελεστική εξουσία, ούτε να εξασφαλίσει τη δίωξή της. Και το πιο σημαντικό, ο Ερντογάν μένει ξαφνικά εκτός πολιτικής. Χωρίς καμία ασυλία.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ο νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ελέγχει πλήρως τη Δικαιοσύνη, κάνει τα δέοντα και οδηγεί τον Ερντογάν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ο Ερντογάν βρίσκει τον εαυτό του από τη μια στιγμή στην άλλη κατηγορούμενο και τιμωρείται με φυλάκιση που δεν θα του επιτραπεί να δει ξανά το φως του ήλιου. Υπάρχει κάποια δυνατότητα να εμποδίσει κάτι τέτοιο; Όχι. Έτσι, ο Ερντογάν, εκεί που ήθελε να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, πέφτει στο λάκκο που έσκαψε ο ίδιος. Αν δεν φοβηθεί ο Ερντογάν από ένα τέτοιο σενάριο, ποιος θα φοβηθεί;»
Πάνω σε αυτό ρώτησα τον συνομιλητή μου «όλα αυτά μήπως είναι σπέκουλα ή όντως συζητιούνται στο σαράι;»
Θυμώνοντας μου είπε: «Ποτέ δεν σου μεταφέρω ανακρίβειες. Αυτά ακριβώς συζητιούνται τώρα στο σαράι».
