Τα βλέπουμε καθημερινά. Στον δρόμο στα σπίτια μας, στα μαγαζιά ακόμα και στη δουλειά μας. Εξακολουθούμε να τα πατάμε, αν και τις περισσότερες φορές, ξέρουμε ότι δεν δουλεύουν…
Άρα γιατί συνεχίζουμε να τα χρησιμοποιούμε, εθελοτυφλώντας στην αχρηστία τους;
Είναι τα κουμπιά για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας των πεζών στους πολυσύχναστους κι επικίνδυνους δρόμους. Ενδεικτικά στη Νέα Υόρκη βρέθηκε ότι μόνο το 9% αυτών των κουμπιών που βρίσκονται τοποθετημένα στα φανάρια λειτουργεί, όπως αναφέρει και σχετικό βίντεο του BusinessInsider. Αν το βίντεο αναφερόταν στα δεδομένα της Αθήνας, επί παραδείγματι, το ποσοστό θα έπεφτε στο 0%…
Είναι επίσης τα κουμπιά που βρίσκονται εντός του ασανσέρ, συνήθως σε μεγάλα καταστήματα, τα οποία επιτρέπουν στις πόρτες να μένουν ανοιχτές για περισσότερο χρόνο ή να κλείνουν πιο γρήγορα, αν κάποιος βιάζεται να ανεβοκατέβει. Συνήθως δεν λειτουργούν όπως θα ‘πρεπε με αποτέλεσμα να μαγκώνουν καρότσια, χέρια, ενίοτε και.. κεφάλια στις αδυσώπητες πόρτες του ανελκυστήρα. Αν βέβαια πάει κανείς στο μετρό της Αθήνας, ευτυχώς τα συγκεκριμένα κουμπιά λειτουργούν, στις περισσότερες περιπτώσεις, άψογα, πράγμα που δεν συμβαίνει σε αρκετά πολυκαταστήματα.
Μια τρίτη περίπτωση είναι τα κουμπιά του θερμοστάτη στα γραφεία. Στις πλείστες περιπτώσεις πρόκειται και πάλι για κουμπιά… placebo, καθώς το πραγματικό κουμπί τυ θερμοστάτη είναι κρυμμένο κάπου αλλού ώστε να μην παίζουν με αυτό όλη την ώρα οι εργαζόμενοι ανάλογα με το πόσο κρυώνει ή πόσο ζεσταίνεται ο καθένας.
Όσο για τον λόγο που εξακολουθούν να υπάρχουν και δεν καταργούνται; Η επιστήμη εξηγεί ότι, ακόμα και χωρίς να δουλεύουν, παρέχουν μια «ψευδαίσθηση ελέγχου» του ατόμου επάνω στα πράγματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς μειώνει το άγχος και ταυτόχρονα προάγει την αίσθηση ευεξίας και του ότι, αφού μπορούμε να τα ελέγξουμε, όλα πάνε καλά…
