Στις 11 Ιουλίου 2011, η ζωή για τους νεόνυμφους Ματ και Ντανιέλ άλλαξε για πάντα. Ο Ματ οδηγούσε τη μηχανή του όταν συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο παράνομα σε μια λωρίδα. Έπειτα από εννέα ημέρες μηχανικής υποστήριξης, οι γιατροί μετέφεραν στη Ντανιέλ τα δυσάρεστα νέα. Ο σύζυγός της είχε 90% πιθανότητες να μην αποκτήσει ποτέ ξανά τις αισθήσεις του και γι ‘αυτό πρότειναν να τον αποσυνδέσουν από το μηχάνημα.
Όμως η Ντανιέλ δεν ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει, όπως δεν ήταν ούτε ο Ματ ο οποίος ξύπνησε από το κώμα τρεις μήνες αργότερα. Η Ντανιέλ πήρε τον Ματ σπίτι όπου αυτή και η μητέρα της μπορούσαν να τον φροντίζουν 24 ώρες το 24ωρο. Η ιστορία της αγάπης τους και η θέληση του Ματ για ζωή, είναι πραγματικά εκπληκτική.
Η στιγμή που άλλαξε η ζωή τους.
“Τον Ιούλιο του 2011, ο σύζυγός μου Ματ Ντέϊβις έπαθε ένα ατύχημα με τη μηχανή το οποίο του άφησε αρκετά σπασμένα κόκκαλα και ένα σοβαρό τραύμα στον εγκέφαλο. Ήταν 22 χρονών και ήμασταν παντρεμένοι μόνο 7 μήνες.”
Δεν εγκατέλειψε τον Ματ.
“Οι γιατροί πρότειναν να αφαιρέσουμε τη μηχανική υποστήριξη και να τον αφήσουμε να φύγει, δεν θα ξυπνούσε ποτέ. Ήθελα να του δώσω περισσότερο χρόνο να δω αν θα βελτιωνόταν η κατάστασή του. Δεν είχαμε καν προλάβει να ξεκινήσουμε τη ζωή μας μαζί, δεν σκόπευα να τα παρατήσω.”
Έχοντας πίστη.
“Ήξερα ότι ο Θεός μπορούσε να μας βγάλει από αυτή τη κατάσταση. Δεν πίστευα ότι ήταν δύσκολο για τον Θεό.”
Ο Ματ ήταν τρεις μήνες σε κώμα.
“Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου σημείωσε λίγη πρόοδο και αφέθηκε από το νοσοκομείο για το σπίτι μας όπου η μαμά μου κι εγώ τον φροντίζαμε 24 ώρες το 24ωρο. Σωλήνας τροφής, πάνες ενηλίκων, μπάνια με σφουγγάρι, πάνω από 20 φάρμακα, φυσικοθεραπεία, μετακίνηση του σώματός του κάθε δυο ώρες για να εμποδίσουμε το να ανοίξουν πληγές στο σώμα του από το κρεβάτι, κλπ.”
Ο Ματ ήθελε να γίνει καλύτερα.
“Παρατηρήσαμε ότι προσπαθούσε να μιλήσει, περισσότερο ψιθύριζε και μια μέρα, έβαλα το καπέλο του στο χέρι του και του ζήτησα να το βάλει στο κεφάλι του. Αφού του το είπα αρκετές φορές, φώναξε αγανακτισμένος, ‘Προσπαθώ!’. Ήταν το καλύτερο πράγμα που είχω ακούσει ποτέ μου!”
Ο δρόμος προς την αποκατάσταση.
“Πέρασε τρεις μήνες στο θεραπευτικό ίδρυμα και όταν τελείωσε μπορούσε να μιλήσει, να γελάσει, να τραγουδήσει, να αστειευτεί, να φάει και να πιει μόνος του, να πάει στο μπάνιο με ελάχιστη βοήθεια, να προχωρήσει με το καροτσάκι του, να προχωρήσει χωρίς βοήθεια με περιπατητήρα.”
Αντιμετωπίζει ακόμα δυσκολίες.
“Ακόμα παλεύει να θυμηθεί όσα συνέβησαν πριν το ατύχημα. Η σχέση μας, ο γάμος μας, όλα αυτά έχουν σβήσει όμως η καινούρια του μνήμη είναι εκπληκτική!”
Η φωτεινή πλευρά της ζωής.
“Μια συζήτηση με τον Ματ θα αλλάξει τη ζωή σου. Έχει την καρδιά ενός υπηρέτη και αγάπη για τους ανθρώπους. Δεν παραπονιέται ποτέ κι ούτε θυμώνει για την κατάστασή του.”
Το χαμόγελο του ενός εκατομμυρίου.
“Έχει αυτή τη μαγική ικανότητα να μετατρέπει τους ξένους σε οικογένεια με ένα και μόνο χαμόγελο.”
Ανακαλύπτει συνεχώς νέα πράγματα.
Ο Ματ κάποιες φορές ανακαλύπτει από την αρχή νέα πράγμα όπως το γουασάμπι. “Τι είναι αυτό το πράσινο πράγμα; Είναι πολύ καυτερό!”
Υπάρχει πάντα χώρος για γιορτές.
“Στις 5 Δεκεμβρίου 2012, ο Ματ κι εγώ γιορτάσαμε την 1η επέτειο του γάμου μας. Μια μέρα που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τη γιορτάσω.”
Παρόλα αυτά κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει.
“Η προσωπικότητα του Ματ είναι ακριβώς η ίδια με πριν. Είναι σαρκαστικός και πνευματώδης, αστείος και γοητευτικός και τόσο πολύ γλυκός. Δεν είναι καταθλιπτικός ή βίαιος. Γελάει, κλαίει, ντρέπεται. Δείχνει όλα του τα συναισθήματα.”
Όταν παράτησε την καρέκλα.
“Όλα μετράνε όταν υποτίθεται πως δεν θα μπορούσες να κάνεις τίποτα πια.”
Πέντε χρόνια μετά το ατύχημα.
“Μπορεί να μη σε θυμάται πάντα, αλλά εσύ δεν θα τον ξεχάσεις ποτέ.”
Η Ντανιέλ δίνει όλα τα εύσημα στον Ματ.
“Αυτός ο τύπος. 5 χρόνια μετά και το έχει ακόμα. Λυπάμαι που έχεις εγκεφαλικό τραύμα Ματ, αλλά δεν το βλέπω. Ακούω ανθρώπους να γκρινιάζουν και να αγκομαχούν κάθε μέρα. Κι εσύ ποτέ δεν έχεις ένα αρνητικό πράγμα να πεις για τη ζωή. Μπορούμε όλοι να μάθουμε από εσένα. Θα έπρεπε όλοι να ήμασταν σαν εσένα. ”
