Ένα γράμμα-κατάθεση ψυχής, αλλά και οργής και περιφρόνησης για όλους όσοι αποφασίζουν τη μείωση των αποδοχών των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, έφθασε πριν από καιρό στο e-mail μου.
Aποστολέας ένας πιλότος με το συμβολικό όνομα «Γιώργος Θαλάσσης», ένας από τους «αετούς του Αιγαίου» -ένας από τα παιδιά αυτά που προστατεύουν την εθνική μας κυριαρχία παίζοντας τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, κυνηγώντας Τούρκους εισβολείς.
«Όσο κι αν προσπαθήσουν να μικρύνουν αυτό που κάνουμε μέσα στο αεροπλάνο, όσο κι αν παλέψουν να μας παρουσιάσουν σαν μία επαγγελματική κατηγορία ενστόλων που πρέπει να μας κόψουν 100 ή 200 ευρώ το μήνα, να τους πεις κύριε Χαρδαβέλλα ότι δεν θα μπορέσουν να μας στερήσουν ποτέ το δικό μας γαλάζιο ουρανό της Ελλάδος, που είναι το σπίτι μας και δεν θα συρρικνώσουν την αγάπη που έχουμε για την πατρίδα.
Τους χαρίζουμε και τα 100 και τα 200 ευρώ κι όλο μας το μισθό, αν χρειάζεται αυτό για τησωτηρία της χώρας.
Όταν εγώ πιάνω στα ψαλίδια τον Τούρκο εισβολέα και λοκάρω το δικό του αεροπλάνο στους δικούς μου πυραύλους, τότε βλέπω σαν μυρμήγκια τους 300 στη Βουλή που θα αποφασίσουν αν αυτό που κάνω αξίζει περισσότερα ή λιγότερα από 100 ευρώ το μήνα.
Όταν φωνάζω στο κέντρο επιχειρήσεων καθώς κυνηγάω τον Τούρκο «Fox-1» (δηλαδή είμαι σε θέση εικονικής βολής με πύραυλο Sparrow) και μετά «Fox-2» (για βολή με AIM-9) είναι σαν να αγκαλιάζω για να την προστατεύσω, όπως το μωρό που απέκτησα πριν από δύο μήνες.
Τους τα χαρίζω όλα αν έτσι θα σωθεί η Ελλάδα. Δεν τους χαρίζω ποτέ την τιμή μου, την περηφάνια μου και αυτό το απέραντο γαλάζιο πάνω από το Αιγαίο που εκεί συναντάω το δικό μας ήρωα, τον Κώστα Ηλιάκη, να μου χαμογελάει από μια γωνιά και να με καθοδηγεί».
