Αυτοί μας κυβερνούν – Το παρελθόν που θέλει να ξεχάσει ο Καμμένος

Όπως σας είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν το Newsbomb.gr δεν θα υποκύψει ούτε σε εκβιασμούς, ούτε σε πιέσεις. Θα συνεχίσει να ασκεί τη δημοσιογραφία από κάτω προς τα πάνω, από τη βάση προς την πολιτική εξουσία κι όχι το αντίθετο.

Δείτε λοιπόν ποιοι μας κυβερνούν και ποιοι ελέγχουν τις τύχες των παιδιών μας και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.

Δείτε γιατί ο τόπος αυτός δεν πρόκειται ποτέ να βγει από το τέλμα, όσο κυβερνάται από πολιτικούς που πάσχουν από το σύνδρομο που οι επιστήμονες αποκαλούν: «ύβρις της εξουσίας».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Πάνος Καμμένος.

Οι αντίπαλοι του καταλογίζουν – εκτός όλων των άλλων- πολιτικό «παλιμπαιδισμό». Εκείνος όταν ακούει κάτι τέτοια, άλλες φορές γελά συγκαταβατικά, άλλες εκρηγνυται κι άλλες για «καθαρά επικοινωνιακούς λόγους», όπως μας περιγράφουν άνθρωποι που τον ξέρουν καλά, απειλεί με προσφυγή στη δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμιση.

Όπως και να’ χει, παραμένει άγνωστο αν ποτέ ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος έχει σιγοτραγουδήσει τους στίχους του Γιάννη Λογοθέτη: «Βρε πως αλλάζουν οι καιροί/ εγώ εδώ κι εσύ εκεί/εγώ δακρύζω και πονώ/κι εσύ σε τόπο μακρινό». Είναι ένα τραγούδι του 1973 το οποίο ερμήνευσε η Δήμητρα Γαλάνη με αριστουργηματικό τρόπο. Την εποχή που κυκλοφόρησε, ο Πάνος Καμμένος ήταν μόλις 8 ετών και το τραγούδι δεν είχε γίνει ακόμη επιτυχία.

Χρειάστηκε χρόνος. Όπως χρόνος απαιτήθηκε για τον πολυπράγμονα 50χρονο πολιτικό να χτίσει αυτήν τη δαιδαλώδη κομματική διαδρομή η οποία πέρασε από πολλές φάσεις και… αντιφάσεις.

Από τα περίπτερα του ΚΚΕ στην Καλλιθέα και τον «σκληρό» Πάνο, στο αριστερό «πυροφάνι»

Τον Ιανουάριου του 2012 αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία (είχε ήδη διαγραφεί το Νοέμβριο του 2011 με απόφαση Α. Σαμαρά) εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του γιατί το κόμμα του (τότε) θα υπέγραφε τη δανειακή σύμβαση της χώρας! Φυσικά και δεν το έκανε τυχαία, όπως περιγράφουν άνθρωποι που τον ξέρουν. Στα της πολιτικής του καριέρας προσπαθεί να είναι προσεκτικός (άσχετο αν δεν τα καταφέρνει). «Μιλάει με πολλούς», «παρακολουθεί το ρεύμα» και «ύστερα πράττει».

Μέχρι εκείνη την περίοδο, πάντως, δεν είχε λάμψει μέσα του το «πυροφάνι» που θα του έδειχνε το δρόμο για την «αριστεροποίηση» της καριέρας του.

Παρέμενε πιστός στις «εθνικιστικές ρουκέτες» που είχε φυλαγμένες στο… ντουλάπι του. Αυτό, βέβαια, δεν τον εμπόδισε να προχωρήσει σε διάφορους κομματικούς ελιγμούς τους οποίους ενίοτε και πλήρωσε.

Θυμίζουμε ότι ξεκίνησε από τη ΔΗΑΝΑ ως υποψήφιος βουλευτής της Β’ Αθηνών, σε ηλικία 23 ετών. Είχε προηγηθεί η ΟΝΝΕΔ και μία εκρηκτική νεανική ορμή που… έδινε εντολές στην Καλλιθέα για το πώς θα «καταστρέψουν τα περίπτερα του ΚΚΕ»! Οταν στην πορεία μεταπήδησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν «πιστός», όπως θυμούνται στελέχη του κόμματος, στο πλευρό της Ντόρας Μπακογιάννη την οποία με πάθος προσπαθούσε να πείσει πως θα την στηρίξει για την προεδρία.

Όταν εν τέλει πήρε την προεδρία ο Αντώνης Σαμαράς, φυσικά ακολούθησε το… νικητή.

Το περίφημο βιβλίο για την Τρομοκρατία

«Ανήσυχος» από μικρός, πολλοί θυμούνται ακόμη το μνημειώδες «έργο» του (γκάφα, λένε οι πολλοί) με τον τίτλο: «Τρομοκρατία. Θεωρία και πράξη» (Αθήνα 1992, Ελληνική Ευρωεκδοτική).

Γιατί; Τότε υποστήριζε μέσω πρόχειρων και κυρίως ανεπιβεβαιώτων «συρραφών» από διάφορες πληροφορίες που είχαν δει το φως της δημοσιότητας πως η 17 Νοέμβρη έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Τον πρόλογο εκείνου του βιβλίου τον είχε γράψει ο στρατηγός Γρυλλάκης (γνωστός και από την υπόθεση των υποκλοπών με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Μαυρίκη).

Ένας από τους «τρομοκράτες» της 17 Νοέμβρη που είχε υποδείξει τότε, ήταν και ο Κώστας Λαλιώτης! «Δυστυχώς, διάφοροι καμμένοι και “χαμένοι” συγγραφείς και διάφοροι βαμμένοι και “βλαμμένοι” στρατηγοί, μαζί με κάποιους μικρονοϊκούς πολιτικούς, υφαίνουν έναν ιστό αράχνης, ένα παρακράτος», δήλωνε τότε ο Λαλιώτης. Από το βιβλίο είχε πάρει αποστάσεις και η Νέα Δημοκρατία διά του τότε κυβερνητικού της εκπροσώπου (κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη), Βασίλη Μαγγίνα.

Ναι, είναι αυτό το βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας ανέφερε πως ο διαβόητος τρομοκράτης Κάρλος το «Τσακάλι» είχε δολοφονηθεί από την KGB. Βέβαια, μετά από αυτήν την… ηχηρή αποκάλυψη Καμμένου, πέρασαν ορισμένα χρόνια για να συλληφθεί ο Κάρλος. Εν ζωή φυσικά… Πάντως, αυτό που υποστηρίζουν ορισμένοι μελετητές είναι πως το βιβλίο για την τρομοκρατία του Πάνου Καμμένου είχε «κάποια κοινά στοιχεία» μ’ ένα άλλο βιβλίο το οποίο είχε εκδοθεί το 1970 από τον Ελληνικό Εκδοτικό Οργανισμό και είχε τίτλο: «Πυρηνική Ειρήνη». Συγγραφέας του ήταν ο πρώην υπουργός της Χούντας, Γεώργιος Γεωργαλάς. Πώς δικαιολογείται αυτό; «Οι πιθανές εξηγήσεις είναι μόνο δύο: είτε ο Γεωργαλάς, ο οποίος εμφανίζεται ως κρυφός σύμβολος του Καμμένου, είναι πράγματι ο συντάκτης της “Τρομοκρατίας”, είτε το βιβλίο του Καμμένου είναι εν μέρει προϊόν υποκλοπής».

Αναφέρονται σε μια παλιά ιστορία που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον…

Ο Πάνος Καμμένος και ο κεντρικός προπαγανδιστής της Χούντας, Γεώργιος Γεωργαλάς

Στις 17 Νοεμβρίου 1996 κυκλοφορεί το περιοδικό «Εψιλον» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας με μια συνέντευξη του Γεώργιου Γεωργαλά στον Απόστολο Διαμαντή και τίτλο: «Γράφω τους λόγους του Καμμένου». Τη φωτογράφηση τότε την είχε κάνει ο Λάμπης Παπαδόπουλος.

Όταν ο Διαμαντής τον ρώτησε: «Με τη ΝΔ συνεργαστήκατε αυτά τα χρόνια;», ο Γεωργαλάς απάντησε: «Με τη ΝΔ όχι. Μεμονωμένα με βουλευτές. Με τον Πάνο Καμμένο. Τον συμβουλεύω, γράφω τους λόγους του… Εχω και άλλους φίλους, όπως ο κ. Ράλλης του ΔΗΚΚΙ».

Λίγες ημέρες μετά, «από το γραφείο του βουλευτή της Β’ Αθηνών κ. Π. Καμμένου μας κοινοπιήθηκε η παρακάτω επιστολή του κ. Γ. Γεωργαλά, την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια», διαβάζουμε σε μονόστηλο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (24/11/1996). Μεταξύ άλλων ο Γεωργαλάς διαμαρτύρεται διότι όπως υποστηρίζει: «Είχε συμφωνηθεί ότι θα εγίνετο μια μακρά ελεύθερη συζήτησις, με βάσιν την οποίαν θα διαμορφώνετο από κοινού ένα κείμενο κοινής αποδοχής»…. Και «Περιορίζομαι σε μίαν αποκατάσταση της αλήθειας – του σημείου που αναφέρεται στον βουλευτή κ.Π. Καμμένο. Κατά το κοινής αποδοχής κείμενο, δε λέγω ότι “του γράφω τους λόγους του”, αλλά ότι εκτιμώ τις ιδέες του, ιδίως στα εθνικά θέματα, το θάρρος, την μαχητικότητα και το αδιάφθορόν του, θεωρώ θετική την παρουσία του στη Βουλή και γι’ αυτό του προσφέρω όποια και όση βοήθεια μπορώ, διοθέτος μάλιστα ότι είμαστε φίλοι από πολλά χρόνια, συνδεόμενοι με αμοιβαίαν εκτίμησι».

Ενδιαφέρον, όμως, έχει και η απάντηση της Διεύθυνσης της εφημερίδας: «Κανενός είδους συμφωνία δεν κάναμε με τον κ. Γεωργαλά. Απλώς, αναγκαστήκαμε να αφαιρέσουμε ορισμένα σημεία από μία συνέντευξη 4.500 λέξεων, για να μπορέσει να χωρέσει στις σελίδες που είχαμε προβλέψει γι’ αυτήν – και πρόκειται για μια πάγια δημοσιογραφική (άνευ εισαγωγικών) τακτική. Οσο γι’ αυτά που αναφέρει ο ίδιος ο κ. Γεωργαλάς για τη σχέση του με τον κ. Π. Καμμένο, είναι εύγλωττο και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του».