Διαβάστε το
«Άκουσα το μπάμ.Άρχιζε να σκοτεινιάζει. Τι γίνεται;. Για δευτερόλεπτα δεν ένιωθα τίποτα,μέχρι που είδα τα αίματα.Οι πόνοι άρχισαν. Πονάω.Πονάω πολύ. Μαμά,που είσαι; Σε χρειάζομαι. Μαμά,σε βλέπω. Απόλυτο σκοτάδι,μονο. Είμαι μεγάλος άντρας πια,αλλά φοβάμαι. Μπαμπά,που είσαι; Έλα. Θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό το πρόβλημα μαζί. Το σώμα μου εγκαταλείπει. Κλείνουν τελείως τα μάτια μου. Προσπαθώ να τα ανοίξω,να φωνάξω τίποτα.Μα γιατί; Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα βλέφαρα μου,κλείνουν. Εχω ανάγκη να κοιμηθώ.-Ώρες μετά- Σηκώνομαι,αφαιρώντας το σεντόνι πάνω μου. Που είναι όλοι; Γιατί τόσο κρύο; Πρέπει να πάω σπίτι.
Έχω πρεμιέρα απόψε. Πρέπει να ετοιμαστώ. Περνάω τον δρόμο στα αριστερά μου μαγαζιά με ηλεκτρονικά. Το πρόσωπο μου στις οθόνες των τηλεοράσεων. Γιατι φοράω λευκά; Τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ για το σπίτι. Αντίκρισα τους γονείς μου και τα αδέρφια μου,ντυμένοι κατάμαυρα. Γιατί; Γιατί κρατάνε φωτογραφιες μου; Γιατί κλαίνε; Μήπως εξαφανίστηκα; Μήπως πέθανα; Μαμά,μαμά με ακούς; Εδώ είμαι. Μην κλαις,σε παρακαλώ. Κάθε φορά που σε βλέπω έτσι λυγίζω. Μπαμπά,με ακούς; Γιατί δεν με ακούτε; Σας μιλάω. Πήγα στο δωμάτιο μου να ντυθώ,για το αποψινό. Όταν έφτασα έξω,είδα ότι ήταν κλειστό. Μα γιατί; Άνοιξα και μπήκα μεσα. Τραγούδια μου έπαιζαν. Πρόσωπα κομματιασμένα, κλαίγοντας. Φωνάζοντας το όνομα μου. Μα εδώ είμαι. Οχι,γαμώτο. Οχι. -18.02.16-
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας