Ο χρήστης του Reddit «wtfcowisown» διηγείται τι έμαθε έπειτα από ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός για τον ίδιο: Τον χωρισμό των γονιών του.
«Κατάγομαι από δύο γονείς που προέρχονται από δυο εντελώς διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Ο πατέρας μου έχει εισόδημα με οχταψήφιο αριθμό ενώ η μητέρα μου εργάζεται για 60.000 δολάρια το χρόνο. Χώρισαν και η μητέρα μου πήρε την επιμέλεια μου.
Τα περισσότερα από τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα διαθέτοντας ένα τρελό προϋπολογισμό για να αγοράζω παιχνίδια. Ήμουν ένα απλό, μικρό σπασικλάκι που μεγάλωνε παίζοντας συνεχώς ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Μετά το διαζύγιο, στα έξι μου χρόνια, ζούσα πλέον στο σπίτι της μητέρας μου. Εκείνη μπορούσε να αντέξει οικονομικά να μου αγοράσει μόνο ένα παιχνίδι και μια κονσόλα. Έτσι επέλεξα το GameCube και το Super Smash Bros. Ευτυχώς, αυτό το παιχνίδι ήταν αρκετό για να με κρατήσει απασχολημένο για λίγο καιρό.
Μερικά χρόνια αργότερα πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή και έτσι μπορούσα να βρίσκω και να παίζω παιχνίδια φτηνά μέσω του steam.
Τα περισσότερα Σαββατοκύριακα, πήγαινα στο σπίτι του πατέρα μου. Λόγω της αντιπαλότητας του με τη μητέρα μου (μια αντιπαλότητα πιο γνωστή και ως «ποιος είναι ο καλύτερος γονέας»), ο πατέρας μου ζητούσε να του πω ποια παιχνίδια ήθελα και αμέσως μου τα αγόραζε. Και όχι μόνο παιχνίδια. Ότι ήθελα, του το ζητούσα και το Σάββατο που πήγαινα σπίτι του, ήταν εκεί και με περίμενε.
Μέχρι τα 17 μου χρόνια ποτέ δεν είχα ζητήσει κάτι που να κόστιζε περισσότερα από 80 δολάρια. Εκείνο το καλοκαίρι όμως ήθελα πολύ ένα τζετ σκι και από το τηλέφωνο το είπα διστακτικά στον πατέρα μου. Δυο εβδομάδες αργότερα, ένα τζετ σκι αξίας 15.000 δολαρίων με περίμενε στην αυλή του.
Το καλύτερο μέρος του να είσαι πλούσιος είναι η άνεση, η ευκολία και η ευτυχία. Το χειρότερο μέρος; Αυτή η ευτυχία δεν είναι αληθινή. Η αληθινή ευτυχία είναι όταν αισθάνεσαι ότι σε αγαπούν.
Δυο χρόνια πριν, η μητέρα μου με έκανε συν δικαιούχο του τραπεζικού της λογαριασμού. Κάθε φορά που κάτι συνέβαινε στον λογαριασμό της (καταθέσεις, αναλήψεις, κλπ) εγώ έπαιρνα ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που με ενημέρωνε.
Κάποια μέρα ρώτησα τη μητέρα μου αν μπορούσε να μου δώσει χρήματα για να αναβαθμίσω τον υπολογιστή μου (είχε διπύρηνο επεξεργαστή και μια ενσωματωμένη, πολύ χάλια, κάρτα γραφικών). Είχα υπολογίσει ότι για να τον φτιάξω όπως θα ήθελα, χρειαζόμουν 600 δολάρια. Της ζήτησα να μου τα δώσει και εγώ προθυμοποιήθηκα να την βοηθάω περισσότερο στο σπίτι. Ταυτόχρονα θα έβρισκα μια δουλειά και θα προσπαθούσα να της τα επιστρέψω σιγά σιγά (πράγμα που έκανα.)
Την επόμενη μέρα πήρα 2 e-mails. Το ένα με ενημέρωνε για μια αγορά από ένα ηλεκτρονικό κατάστημα 1.500 δολαρίων από το newegg.com και το επόμενο ότι ο λογαριασμός ήταν αρνητικός. Υπήρχαν πλέον -1350 δολάρια στον λογαριασμό.
Ποτέ δεν της είπα ότι το ήξερα και είμαι χαρούμενος που για αυτό. Αν λες «Σ “αγαπώ και θα κάνω τα πάντα για σένα» είναι ένα πράγμα, αλλά το να το κάνεις είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Μέχρι να καταφέρω να μαζέψω τα χρήματα για να τα δώσω πίσω στη μητέρα μου πέρασαν 3 μήνες. Στο μεταξύ η μητέρα μου αρρώστησε με τη νόσο του Graves (και όχι μόνο) και έπρεπε να σταματήσει να εργάζεται.
Ακόμη κι αν όταν ήμουν στο κολέγιο, ταξίδευα πίσω στο σπίτι μια φορά το μήνα (5 ώρες με το τρένο) για να την βοηθάω να καθαρίσει το σπίτι, να μαγειρέψει και να της αγοράσω ότι χρειάζονταν από τα καταστήματα. Ταυτόχρονα δούλευα για λίγες ώρες και τα περισσότερα από όσα έβγαζα τα έδινα σε εκείνη.
Καμιά παιχνιδομηχανή, κανένα τζετ σκι, καμία έξυπνη τηλεόραση και τίποτα από όλα όσα μου αγόραζε ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να συγκριθεί με την αγαπημένη μου μητέρα.
EDIT: Είμαι χαζός. Τώρα μου είπε ότι τα περισσότερα που έβγαζε όταν δούλευε ήταν 26.000 το χρόνο και όχι 60.000 όπως νόμιζα. Προ-φορολογημένα. Μου το έκρυψε και αυτό για να μην με στεναχωρήσει!»
