Της Γεωργίας Λινάρδου
Με βάση τα προαπαιτούμενα των πιστωτών, το Newsbomb.gr σε αναλυτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Σφαγή σε Ασφαλιστικό, έρχονται δύσκολα και στα Εργασιακά» σας παρουσίασε τα παράλογα μέτρα που επιβάλλει το «Διευθυντήριο των Βρυξελλών».
Δείτε τώρα τι πρόκειται να γίνει με τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα και πως ο πλήρης έλεγχος της χώρας θα περάσει στα χέρια των δανειστών και του Βερολίνου.
-Δημοσιονομικά/Αυτόματη Περικοπή Δαπανών:
Τι θα συμβεί; Ολες οι κρατικές δαπάνες (συμπεριλαμβανομένων μισθών και συντάξεων του δημοσίου) μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Τι σημαίνει αυτό; Εάν κάποια στιγμή η χώρα μας ξεφύγει για παράδειγμα 10% από τον δημοσιονομικό της στόχο (τουτέστιν από τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές), θα περιορίζονται αυτόματα κατά το ίδιο ποσοστό ακριβώς οι δαπάνες του κράτους με ότι συνεπάγεται αυτό. Από που θα περιορίζονται; Γι” αυτό θα αποφασίζει οι Θεσμοί που πια θα επιστρέψουν στην Αθήνα! Είναι προφανές ότι αμέσως και κατά περίπτωση θα περικόπτονται οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου σε πρώτη φάση.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, οι απολαβές δηλαδή θα είναι ανάλογες με τα έσοδα του κράτους.
Πρόκειται για μία πρόταση που είχε καταθέσει προ μηνών στο Eurogroup ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης. Ο ίδιος είχε προτείνει να παρακολουθείται η πορεία του κρατικού προϋπολογισμού αρκετές φορές κάθε μήνα και σε περίπτωση που κάτι δεν πάει σωστά, να κατεβαίνει αυτόματα… η γκιλοτίνα.
Ενδιαφέρον ο αντίλογος ξένων οικονομολόγων (ανάμεσά του Φ. Ασκεναζύ από CNRS, Τ.Κουτρώ από Attac, Α.Στερντυνιάκ από Γαλλικό Παρατηρητήριο Οικονομικών Συγκυριών-OCFCE) ο οποίος εστιάζεται κατά πόσο οι περικοπές δαπανών οδηγούν στη μείωση του δημόσιου χρέους:
«Ακόμα κι αν η αύξηση του δημοσίου χρέους οφειλόταν εν μέρει στην αύξηση των δημοσίων δαπανών, η περικοπή αυτών των δαπανών δεν θα αποτελούσε τη λύση. Διότι η δυναμική του δημόσιου χρέους δεν έχει πολλά κοινά σημεία με εκείνην ενός νοικοκυριού: η μακροοικονομία δεν μπορεί να αναχθεί στην οικιακή οικονομία. Η δυναμική του χρέους εξαρτάται σε γενικές γραμμές από πολλούς παράγοντες: από το επίπεδο των πρωτογενών ελλειμμάτων αλλά και από τη διαφορά μεταξύ του επιτοκίου και του ονομαστικού ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας. Διότι αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι χαμηλότερος από το επιτόκιο, το χρέος θα αυξηθεί μηχανικά λόγω του “φαινόμενου της χιονοστιβάδας”… Ωστόσο, ο ίδιος ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας δεν είναι ανεξάρτητος από τις δημόσιες δαπάνες: βραχυπρόθεσμα η ύπαρξη σταθερών δημοσίων δαπανών περιορίζει το πεδίο εμβέλειας της ύφεσης («αυτόματοι σταθεροποιητές»). Μακροπρόθεσμα οι επενδύσεις και οι δημόσιες δαπάνες (παιδεία, υγεία, έρευνα, υποδομές …) τονώνουν την ανάπτυξη. Είναι λάθος να πούμε ότι κάθε δημόσιο έλλειμμα αυξάνει επίσης το δημόσιο χρέος, ή ότι οποιαδήποτε μείωση του ελλείμματος θα μειώσει το χρέος».
-Υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας για ανάκαμψη των τραπεζών (BRRD)
Η οδηγία αυτή με τίτλο: Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD, θεσπίστηκε το 2013 μετά το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο), έχει σκοπό να στηρίξει τις τράπεζες μέσω resolution (εκκαθάρισης). Στην περίπτωση που για μία τράπεζα απαιτηθεί διάσωση, θα ακολουθήσει bail in στην αρχή στους μετόχους (βασικός μέτοχος των ελληνικών τραπεζών είναι το δημόσιο) και ομολογιούχους και στη συνέχεια στους καταθέτες. Με βάση την BRRD καταθέσεις έως 100.000 ευρώ είναι πλήρως εγγυημένες, που σημαίνει ότι γλιτώνουν το hair cut. Οχι, όμως και οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Να επισημάνουμε πάντως ότι το 95% των μεγαλοκαταθετών στις ελληνικές τράπεζες, αφορά σε εταιρείες (οπότε καταλαβαίνουμε τι θα σημαίνει αυτό στην περίπτωση ενεργοποίησης της BRRD).
Για όσους δεν κατάλαβαν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι μόνες καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ στην Ελλάδα είναι τα ταμειακά διαθέσιμα των μεγάλων εταιριών για τα λειτουργικά τους έσοδα και τις μισθοδοσίες. Αν λοιπόν γίνει κούρεμα καταθέσεων, θα κουρευτούν ουσιαστικά οι μισθοί των εργαζομένων!
Στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών τώρα. Εάν κριθεί ότι οι τράπεζες μετά και το πακέτο ESM διαθέτουν επαρκές κεφαλαιακό απόθεμα (αυτό θα φανεί στην πορεία), τότε δεν ενεργοποιείται η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης. Στην αντίθετη περίπτωση, όμως, ενεργοποιείται η BRRD με τα συνακόλουθα της.
-Θέσπιση Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ή αλλιώς… «άλλος για κατάσχεση;»
Με ζητούμενο την «αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, ειδικά σε θέματα κατασχέσεων, προσφυγών κτλ., προβλέπεται η αναθεώρηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η καθιέρωση της διαμεσολάβησης και η «ηλεκτρονική» δικαιοσύνη.
Σύμφωνα με τους νομικούς, αυτό συνιστά ένα «νέο μοντέλο πολιτικής δίκης» τους περισσότερους εκ τους οποίους, δεν τους βρίσκει σύμφωνους. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι ανά την χώρα, έχουν ήδη αντιδράσει σε αυτό.
«Στο βωμό της ταχύτητας, λοιπόν, θυσιάζεται η (ορθή) απονομή της δικαιοσύνης, δηλαδή ο υπέρτατος σκοπός της δικαστικής λειτουργίας, όπως ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 87 παρ.1). Οι ρυθμίσεις του σχεδίου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που επιχειρούνται με το πρόσχημα της επιτάχυνσης της απονομής της δικαιοσύνης , προσκρούουν και παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου και της δίκαιης πολιτικής δίκης (όπως είναι η αμεσότητα, δημοσιότητα και προφορικότητα της διαδικασίας, η διεξαγωγή της δίκης κατ’αντιμωλία, η ισότητα των διαδίκων, το δικαίωμα άμυνας,κ.ά.), επιδρούν αρνητικά στην ορθή απονομή της Δικαιοσύνης, προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών και αίρουν και την ελάχιστη προστασία γι’ αυτούς, σε αντίθεση με προφανείς παρεμβάσεις υπέρ των πιστωτικών ιδρυμάτων»αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωση της η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων.
Σε αυτό το «νέο μοντέλο δίκης» και ειδικά με βάση ότι προβλέπει το Αρθρο 237, θα συμβαίνει το εξής, σύμφωνα με την Συντονιστική Επιτροπή:
«Με συγκεκριμένες προθεσμίες επίδοσης της αγωγής (30 ημέρες από την κατάθεσή της), κατάθεσης προτάσεων και αποδεικτικών μέσων (εντός 100 ημερών από την κατάθεση της αγωγής), αντίκρουση με έγγραφες προσθήκες (από την 100 έως την 115η ημέρα από την κατάθεση της αγωγής) και προσδιορισμό δικασίμου, τελικά, από το δικαστή (από την 115 έως την 130η ημέρα από την κατάθεση της αγωγής και μόνο εάν έχουν κατατεθεί προτάσεις) εντός 30 ημερών, συμπληρώνεται ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα 160 ημερών. Εάν σε αυτό προσθέσουμε ότι η εγγραφή στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση για όλους τους διαδίκους, δεν είναι υποχρεωτική η παράσταση των δικηγόρων και των διαδίκων, ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, παρά μόνο αν το κρίνει ο δικαστής και ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΝΑΒΟΛΗ, είναι πασιφανές ότι πρόκειται για διάταξη η οποία παραβιάζει και απαξιώνει πλήρως τα θεμελιώδη δικαιώματα της υπεράσπισης και της αντιδικίας. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το άρθρο 238, υποχρεώνονται οι διάδικοι να προβάλλουν όλους τους ισχυρισμούς τους ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΚΗ».
-Διασφάλιση της νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ:
Θυμίζουμε ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή είναι μία Ανεξάρτητη Αρχή (ή τουλάχιστον θα είναι μέχρις ότου ψηφιστούν τα επίμαχα νομοσχέδια) και δημιουργήθηκε το 2010. Μετεξέλιξη της Γενικής Γραμματείας Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος του υπουργείου Οικονομικών. Οι Θεσμοί ζητούν πια την εκπροσώπησή τους στη Διοίκηση και όχι μόνον αυτό.
Επιθυμούν η ελληνική κυβέρνηση να μην έχει καμία απολύτως εμπλοκή τόσο στις εργασίες της ΕΛΣΤΑΤ, όσο και στα πρόσωπα που θα την απαρτίζουν, ενώ πολλοί αναρωτιούνται αν η έκφραση «νομική ανεξαρτησία» σημαίνει ότι θα απαλλαγούν και από οποιαδήποτε ευθύνη άνθρωποι που κατηγορούνται για τα έργα και τις ημέρες τους όπως ο κ. Γεωργίου που παραμένει στο απυρόβλητο.
Θυμίζουμε επίσης ότι το αγκάθι για να μπει «χέρι» στην ΕΛΣΤΑΤ υπήρξε καταγγελία της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ορθής Πρακτικής (ΣΟΕΠ) για τις Ευρωπαϊκές Στατιστικές τέλη του 2014, με βάση την οποία στελέχη της τότε κυβέρνησης ζήτησαν από στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ «να καθυστερήσουν την αναθεώρηση στοιχείων που αφορούσαν στη Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος».
Η ΣΟΕΠ τότε, είχε ζητήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση «να εγγυάται, να υπερασπίζεται και να προάγει στην κοινωνία την επαγγελµατική ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ και να υποστηρίζει την ΕΛΣΤΑΤ στη διατήρηση της εµπιστοσύνης στις Ελληνικές στατιστικές και στην υπεράσπισή τους όταν γίνονται προσπάθειες για να υπονοµευθεί η αξιοπιστία τους».
Στην ίδια έκθεση υπήρχε εκτενής αναφορά και για τις δικαστικές περιπέτειες του προέδρου Γεωργίου (αντικαθίστανται) και άλλων στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ.
-Ενίσχυση δράσεων για τα μη εξυπηρετούμενα ή αλλιώς τα «κόκκινα» δάνεια
Τι σημαίνει αυτό; Απλά, διευρύνεται ο δρόμος για την είσπραξη των οφειλών με… παντός είδους κατασχέσεις και δίνεται το πράσινο φως σε ιδιωτικές εταιρείες είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών, να πιέσουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες. Τα μέτρα της «ενίσχυσης δράσεων» σε συνδιασμό με την κοινοτική οδηγία BRRD, δεν προμηνύουν ήρεμες μέρες και νύχτες για χιλιάδες συμπολίτες μας και φυσικά πολλές εταιρείες. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το σύνολο των δανείων (στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά) σε καθυστέρηση ξεπερνά το 40%. Όσοι ευελπιστούσαν για ευνοϊκές ρυθμίσεις τις οποίες υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Σεπτέμβριο από τη Θεσσαλονίκη, καλό θα ήταν να τις ξεχάσουν. Οι τράπεζες – με τις ευλογίες των Θεσμών – αναζητούν φόρμουλες για να βγάζουν όσο πιο σύντομα γίνεται τα σπίτια των πολιτών στο… σφυρί.
Ας μην ξεχνάμε ότι από το πρώτο λεπτό που πάτησε το πόδι της η Τρόικα στην Ελλάδα, το 2010, το μεγαλύτερό τους πρόβλημα ήταν το μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Στόχος τους ήταν να συγκεντρωθεί όλη η ακίνητη ιδιωτική περιουσία στα χέρια συγκεκριμένων funds.
-Αποκομματικοποίηση της ελληνικής διοίκησης
Πως θα γίνει αυτό; Με την ανατροπή συνδικαλιστικών νόμων και υπηρεσιών, αλλά και περιορισμό ή έλεγχο της χρηματοδότησης των κομμάτων.
Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Κάποιοι παραπέμπουν στο σχέδιο «Ιόλαος».
Στην έκθεση: «Ελλάδα 2020, Σχέδιο Εξόδου από την Κρίση» με ημερομηνία 4/2/2012, διαβάζουμε μεταξύ άλλων στο αρκετά κατατοπιστικό απόσπασμα: «Όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα, η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι απίθανο να μπορέσει από μόνη της να θέσει σε κίνηση αυτή τη διαδικασία. Η μεταρρύθμιση των δομών μιας χώρας σε όλα τα επίπεδα είναι εφικτή μόνο όταν η δημόσια διοίκηση δεν αντιλαμβάνεται τη μεταρρύθμιση ως υπονόμευση των συμφερόντων της. Ως εκ τούτου, κρίνεται αναγκαία η πλήρης αποκομματικοποίηση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης.
Ο δημόσιος τομέας πρέπει να μεταμορφωθεί. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η πρόσληψη κομματικών υποστηρικτών έναντι ψήφων δεν πρόκειται ποτέ πια να επαναληφθεί και ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση θα διαποτιστεί με μια νέα νοοτροπία, που θα την μετατρέψει σε αναπτυξιακή μηχανή αλλά και σε αποτελεσματικό πάροχο υπηρεσιών προς την οικονομία και τους πολίτες της Ελλάδας. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο αν συνδυαστεί με παροχή κινήτρων για προώθηση και ανταμοιβή της παραγωγικότητας και αντιστρόφως. Οι επαναλαμβανόμενες ομοιόμορφες περικοπές μισθών χωρίς καμία αναφορά στην παραγωγικότητα αποθαρρύνουν και τελικά απομακρύνουν τους δυναμικότερους δημόσιους υπαλλήλους και ,ειδικότερα, τους νέους οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν βασικό ρόλο στη μεταρρύθμιση του συστήματος».
Και καταλήγει το απόσπασμα με μία πολύ συγκεκριμένη πρόταση για την στελέχωση της δημόσιας διοίκησης:
«Ένα βασικό στοιχείο της στήριξης της ΕΕ θα μπορούσε να είναι η «Ομάδα Ιόλαος», της οποίας τα μέλη προέρχονται από τη δεξαμενή των περίπου 2.500 Ελλήνων και ελληνόφωνων υπαλλήλων της ΕΕ. Ένα μέρος αυτών θα μπορούσε να σταλεί σε ad-hoc βάση και να εργαστεί με την ελληνική διοίκηση σε συγκεκριμένους τομείς στους οποίους η βοήθειά τους θα δημιουργούσε προστιθέμενη αξία (π.χ. φοροεισπρακτικός μηχανισμός, στελέχη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού κλπ.), και να συνεισφέρει και σε ό,τι αφορά τη νομική βάση της τεχνικής βοήθειας, ώστε οι μεταρρυθμίσεις να βασιστούν στις αρχές της υγιούς διακυβέρνησης και στις βέλτιστες διαθέσιμες πρακτικές».
Σ.σ.: Το σχέδιο «Ιόλαος» είναι έμπνευσης του ελληνικής καταγωγής κατοίκου Γερμανίας, πρώην ευρωβουλευτή Γιώργου Χατζημαρκάκη και νυν Πρέσβυ εκ Προσωπικοτήτων της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας
