Αδύνατον να παραμείνει στην ευρωζώνη η Ελλάδα – Επερχόμενες ταραχές και εικόνα χειρότερη της Αργεντινής του 2001…

Αδύνατον να παραμείνει στην ευρωζώνη η Ελλάδα σύμφωνα με…
τα διεθνή ΜΜΕ και ειδικά λόγω αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας καθώς έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, και την στάση πληρωμών δεν την απέφυγε ούτε η Αργεντινή η οποία ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση όταν «χρεοκόπησε» (προτίμησε να διασώσει τον λαό της, και αρνήθηκε να πληρώνει τοκογλύφους).

Υποστηρίζουν μάλιστα ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα μπορεί να προσφέρει ένα «άλμα» ανάπτυξης όπως συνέβη ιστορικά με όλα τα εθνικά νομίσματα που έτυχαν ξαφνικής τεράστιας υποτίμησης.

Οι FT μάλιστα βλέπουν ακόμα και εξέγερση στην Ελλάδα σε διάστημα τριων ετών επειδή η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει καμια υπόσχεσή της.

«Η συζήτηση για το Grexit σταμάτησε, αλλά δεν έφυγε από το τραπέζι. Τα διδάγματα της Αργεντινής παραμένουν» γράφει o αναλυτής αγορών του Reuters Jamie MacGeever.

Ο ίδιος τονίζει ότι «η Ελλάδα απέφυγε παρά τρίχα να βγει από το ευρώ, αλλά για τους επιφυλακτικούς, η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει και είναι θέμα χρόνου μια μεγάλης έκτασης χρεοκοπία και έξοδος από το “μη αναστρέψιμο ευρώ”».

Κατά τον αναλυτή του Reuters δεν έχει σημασία αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει σε δύο μήνες ή σε δύο χρόνια, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι υπάρχουν τα διδάγματα της Αργεντινής και τα οποία πρέπει να ξαναδιαβαστούν.

Η χρεοκοπία των 100 δισ. δολαρίων της Αργεντινής το 2001 ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία. Εριξε απότομα το πέσο από την ισοτιμία του με το δολάριο, με αποτέλεσμα την κατά 75% υποτίμησή του. «Αυτό κατέστρεψε την οικονομία» επισημαίνει ο MacGeever o οποίος σχολιάζει πως μέχρι και σήμερα, 14 χρόνια μετά, η χώρα είναι αποκομμένη από τις αγορές.

«Ωστόσο» αναφέρει, «με τη βοήθεια των παγκόσμιο οικονομικών συγκυριών, η οικονομία της Αργεντινής ανέκαμψε γρήγορα».

Ομως, στη συνέχεια αναρωτιέται για το τι αποτελέσματα θα είχε μια υποτίμηση της νέας δραχμής κατά 50% έναντι του κοινού νομίσματος, όταν η Ελλάδα χρεοκοπήσει και βγει από το ευρώ.

Η Ελλάδα εξάγει πολύ λιγότερα από την Αργεντινή

Την απάντηση του τη δίνει ο καθηγητής Οικονομικής και Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Μπερκλεϋ, ο Barry Eichengreen, ο οποίος αναφέρει: «Ο παραλληλισμός με την Αργντινή υπάρχει: ένα διαλυμένο τραπεζικό σύστημα, ένα μη βιώσιμο χρέος και η ανάγκη να ανακτηθεί και να ενισχυθεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα. Ομως υπάρχουν λόγοι να μας κάνουν να θεωρούμε ότι η επανεισαγωγή της δραχμής και η υποτίμηση, δεν θα μπορούσε παρά να κάνουν λίγα για την Ελλάδα σε σχέση με αυτά που έκανε στην Αργεντινή. Η Ελλάδα δεν είναι το ίδιο εξωστρεφής και εξάγει πολύ λιγότερα (σε σχέση με τη χώρα της Λατινικής Αμερικής)».

Κατά την ανάλυση του Reuters, τα προβλήματα της Ελλάδας στον τομέα της ανταγωνιστικότητας είναι πολύ πιο βαθιά σε σχέση με αυτά της Ελλάδας, την ώρα μάλιστα που και η κατά 40% μειώσει των μισθών που έχει σημειωθεί από το 2008 και μετά, δεν την αύξησε.

Με αυτό το δεδομένο, ο Βρετανός οικονομικός συντάκτης αναρωτιέται: «Αν μια “εσωτερική” υποτίμηση τόσο ευρεία δεν έκανε την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική ή δεν ενίσχυσε τη δραστηριότητα, γιατί να κάνει τη διαφορά μια εξ ίσου ευρεία “εξωτερική” υποτίμηση; Εξάλλου, αν δεν υπάρχει ζήτηση και η δυνατότητα να τονωθούν οι προμήθειες είναι περιορισμένοι, δεν κάνει επιφέρει καμία διαφορά στη δραστηριότητα αν τα προϊόντα μιας χώρας είναι φτηνότερα εξ αιτίας των χαμηλότερων μισθών ή του φτηνότερου νομίσματος».

Γυρίζοντας πίσω στην περίπτωση της Αργεντινής, βλέπουμε ότι η χώρα ήταν ένας μεγάλος εξαγωγέας εμπορευμάτων και μέσα στην ατυχία της ήταν τυχερή που το νόμισμά της κατέρρευσε την ώρα που η παγκόσμια αγορά προϊόντων σημείωνε τεράστια άνοδο. «Αυτό έδωσε μια τεράστια ώθηση -μιλώντας με όρους εμπορίου- στην εγχώρια κατανάλωση και αύξησε πάρα πολύ τις εξαγωγές» γράφει ο δημοσιογράφος του Reuters.

Ομως, «αυτό δεν πρόκειται να επαναληφθεί για στην Ελλάδα» αναφέρει στο ίδιο ρεπορτάζ ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi και συγγραφέας μια αναφοράς το 2012 με την οποία εισήχθηκε για πρώτη φορά ο όρος Grexit, Willem Buiter. Η ελληνική «είναι μια πολύ πιο κλειστή οικονομία, και δεν έχει απολύτως καμία ελπίδα να στηριχθεί μόνο στον τουρισμό και στη ναυτιλία, όπως στηρίχθηκε η Αργεντινή στον κύκλο προμηθευτών της παγκόσμιας αγοράς προϊόντων».

Τι είναι το «παραγωγικό κενό» και πώς θα επιδράσει στην Ελλάδα αν βγει από το ευρώ

Παρ’ όλα αυτά, ο MacGeever στο άρθρο του στο Reuters επισημαίνει ότι «η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι οι μεγάλης κλίμακας υποτιμήσεις δίνουν εν τέλει μια ώθηση στην ανάπτυξη». Ως ενδεικτικά παραδείγματα δίνει την υποτίμηση του 1998 του ρωσικού ρουβλίου, του νοτιοκεράτικου γουάν το 1997, του πέσο της Αργεντινής, του μεξικανικού πέσο το 1994, του ρινγκίτ της Μαλαισίας το 1997 και του ταϊλανδέζικου μπατ επίσης το 1997.

Βέβαια, ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάται «το αρνητικό σοκ κατά τον πρώτο χρόνο της υποτίμησης, που θα είναι μεγάλο» προειδοποιεί ο Andrew Kenningham του fund Capital Economics. «Αλλά σχεδόν βέβαια θα υπάρξει μια περίοδος πολύ μεγάλης και γρήγορης ανάπτυξης και ανάκαμψης στην εργασία. Στην Αργεντινή, η απασχόληση άρχισε να αναπτύσσεται μέσα σε έναν χρόνο, και πιθανόν αυτό να συμβεί και στην Ελλάδα» προσθέτει.

Επίσης, η Ελλάδα έχει ένα πλεονέκτημα. «Ακόμα κι αν βγει από το ευρώ, κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτι που σημαίνει ότι θα συνεχίσει να λαμβάνει οικονομική βοήθεια».

Αυτό χαρακτηρίζεται από τον αρθρογράφο του Reuters ως «εποικοδομητικό κενό» (output gap), το οποίο δεν είναι άλλο από «τη διαφορά μεταξύ της πραγματικής και δυνητικής ανάπτυξης η οποία θα επιταχύνει την όποια ανάκαμψη».

Μάλιστα, «όσο πιο μεγάλο το παραγωγικό κενό από μια τεράστια υποτίμηση, τόσο πιο μεγάλη η ανάκαμψη».

Αν το τρίτο πακέτο στήριξης αναμενόταν από όλους να περιορίσει στο ελάχιστο τους κινδύνους του Grexit και να διώξει όλα τα σύννεφα, μάλλον κάτι πήγε λάθος στους υπολογισμούς.

Ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μουντσάου σημειώνει πως τα δύσκολα έρχονται από εδώ και πέρα. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που το Grexit παραμένει το βασικό σενάριο. Ναι, συμφωνία θα υπάρξει, αλλά θα είναι τόσο βαριά που κανείς από τους συμμετέχοντες δεν θα την αντέξει.

Γράφει συγκεκριμένα:

«Ακόμα κι αν η οικονομία συμπεριφερθεί πολύ διαφορετικά από ό,τι στο παρελθόν, απλώς θα παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο. Ο Αλέξης Τσίπρας δε θα έπρεπε ποτέ να προσλάβει το Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργό Οικονομικών. Ή θα έπρεπε να τον ακούσει και να τον κρατήσει. Αλλά, αντ’ αυτού, ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε τη χειρότερη από όλες τις πιθανές επιλογές: Ακολούθησε τις συμβουλές του κ. Βαρουφάκη «να απορρίψει την προσφορά των πιστωτών» – μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Κι αφού έγινε αυτό, υπέπεσε σε κρίσιμο σφάλμα απορρίπτοντας το «σχέδιο Β» του κ. Βαρουφάκη για τη στιγμή που θα έκλειναν οι τράπεζες της χώρας: την άμεση εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος – IOUs της ελληνικής πολιτείας, αποτιμημένα σε ευρώ.

Ένα παράλληλο νόμισμα θα επέτρεπε στους Έλληνες να πληρώσουν τις καθημερινές συναλλαγές τους, για τη διάρκεια που οι αναλήψεις μετρητών περιορίζονταν σε €60 την ημέρα. Μία ολική οικονομική κατάρρευση θα μπορούσε να αποφευχθεί.

Δεν ήθελε το Plan B

Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν ακολούθησε ούτε αυτό, ούτε οποιοδήποτε άλλο «σχέδιο Β». Αντιθέτως, συνθηκολόγησε. Σε εκείνο το σημείο δεν ήταν πλέον καν σε θέση να επιλέξει το Grexit – δηλ. την ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη. Οικονομική προϋπόθεση για την ομαλή αποχώρηση θα ήταν ένα πρωτογενές πλεόνασμα – δηλ. πλεόνασμα πριν από την εξυπηρέτηση του χρέους – και ένα πλεόνασμα στο ισοζύγιο του ιδιωτικού τομέα. Η Ελλάδα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα. Αν οι Έλληνες επρόκειτο να επαναφέρουν τη δραχμή, θα έπρεπε να πληρώσουν το σύνολο των εισαγωγών τους με τα έσοδα σε ξένο συνάλλαγμα από τις εξαγωγές τους. Οι ελάχιστες αυτές προϋποθέσεις υπήρχαν το Μάρτιο, αλλά όχι τον Ιούλιο.

Έτσι, όπως και οι προκάτοχοί του, ο κ. Τσίπρας κατέληξε με άλλη μια πολύ κακή συμφωνία διάσωσης. Και αυτή πάσχει από τις ίδιες θεμελιώδεις αδυναμίες των προηγουμένων, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Grexit παραμένει το πιο πιθανό τελικό αποτέλεσμα μετά από όλα αυτά.

Οι τρεις τρόποι του Grexit

Υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι με τους οποίους αυτό μπορεί να συμβεί: Ο πρώτος είναι η συμφωνία απλώς να μην ολοκληρωθεί. Το μόνο που συμφωνήθηκε την περασμένη εβδομάδα είναι η έναρξη των διαπραγματεύσεων, μαζί με κάποια ενδιάμεση χρηματοδότηση. Η συμφωνία μπορεί λοιπόν να αποτύχει επειδή οι ίδιοι οι βασικοί συνομιλητές είναι επιφυλακτικοί. Ο Wolfgang Schäuble, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, λέει ότι θα κρατήσει την προσφορά του Grexit στο συρτάρι του, για την περίπτωση που αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις.

Ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε τη συμφωνία επανειλημμένως την περασμένη εβδομάδα. Και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει ότι οι αριθμοί δε βγαίνουν και ότι δεν θα υπογράψει, εκτός αν οι Ευρωπαίοι πιστωτές συμφωνήσουν σε ελάφρυνση του χρέους.

Οι Γερμανοί αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση για το θέμα αυτό, επικαλούμενοι κάποιους δήθεν κανόνες σύμφωνα με τους οποίους οι χώρες της ευρωζώνης δεν επιτρέπεται να χρεοκοπήσουν. Αυτά είναινομικίστικες ανοησίες, αλλά υποθέτω ότι ο σκοπός τους είναι να περιγράψουν τις νέες κόκκινες γραμμές στις διαβουλεύσειςς.

Η αίσθησή μου είναι ότι τελικά θα φτάσουν όπως-όπως σε μια συμφωνία, αλλά αυτή η συμφωνία θα έρθει – όπως πάντα – με συντριπτικές παράπλευρες απώλειες: μικρότερη ελάφρυνση του χρέους από ό,τι χρειάζεται, και περισσότερη λιτότητα από ό,τι η Ελλάδα μπορεί να σηκώσει.

Ένα πιο πιθανό σενάριο Grexit είναι να συμφωνηθεί ένα πρόγραμμα και στη συνέχεια να αποτύχει. Η κυβέρνηση της Αθήνας μπορεί να εφαρμόσει όλα τα μέτρα που ζητούν οι πιστωτές, αλλά η οικονομία θα αδυνατεί να ανακάμψει και οι στόχοι του χρέους θα παραμείνουν άπιαστοι.

Ο κ. Τσίπρας συμφώνησε την περασμένη εβδομάδα ότι αν υπάρξει μια τέτοια κατάσταση, τότε θα αναπληρώσει με ακόμα περισσότερη λιτότητα. Έτσι, εκτός και αν η οικονομία συμπεριφερθεί στο μέλλον με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι έκανε στο παρελθόν, θα παραμείνει παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο για πολλά χρόνια στο μέλλον. Σε αυτό το σημείο, ο κ. Τσίπρας, ή ο διάδοχός του, θα μπορούσε απλώς να παραδεχτεί την ήττα και να επιλέξει τη διαπραγμάτευση για Grexit ως τη λιγότερο επώδυνη επιλογή. Το Grexit θα μπορούσε επίσης να επιβληθεί από τους πιστωτές.

To σενάριο της εξέγερσης

Το δικό μου πιο πιθανό σενάριο Grexit είναι διαφορετικό. Ο Ντόναλντ Τουσκ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το άφησε να εννοηθεί στη συνέντευξή του στους Financial Times την περασμένη εβδομάδα, όταν είπε ότι ένιωθε «κάτι επαναστατικό» στον αέρα.

Κάτι έχει καταλάβει. Το πιο πιθανό για μένα είναι το Grexit μέσω εξέγερσης. Αφήστε το για άλλα τρία χρόνια, και δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε τον κ. Tουσκ και τους συναδέλφους του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να πρέπει να σκεφτούν ακόμη πιο δραστικά μέτρα για να καταστείλουν την κρίση.

Η Ελλάδα δεν έχει φτάσει ακόμα στο σημείο της εξέγερσης – παρά τα οκτώ χρόνια της ύφεσης. Οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να καταγράφουν πλειοψηφία του λαού υπέρ της διατήρησης του ευρώ. Στην πραγματική ζωή, οι άνθρωποι επιλέγουν ανάμεσα σε ένα μικρό αριθμό πολιτικών εναλλακτικών λύσεων και τελικά αποφασίζουν υπέρ αυτού που νομίζουν ότι λειτουργεί καλύτερα για την οικονομία. Ψήφισαν τον κ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο, επειδή τα άλλα κόμματα απέτυχαν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει και αυτός, όπως σίγουρα θα κάνει, οι Έλληνες δεν θα έχουν άλλες δημοκρατικές επιλογές.

Μπορεί ακόμα ο κ. Τσίπρας να αποτρέψει την καταστροφή; Αν υπάρξουν πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, θα μπορούσε κάλλιστα να τις κερδίσει και στη συνέχεια να αναβιώσει την ιδέα ενός παράλληλου νομίσματος του κ. Βαρουφάκη σε κάποιο σημείο. Αλλά νομίζω ότι η ιδέα αυτή έχει φύγει μαζί με τον άνθρωπο που την εμπνεύστηκε.

Η αίσθησή μου είναι ότι ο κ. Τσίπρας θα κάνει μια δημαγωγική πολιτική εκστρατεία, με πολλή ρητορική εναντίον των πιστωτών, αλλά στη συνέχεια θα συμφωνήσει σε ό,τι απαιτήσουν, τηρώντας το πρόγραμμα μέχρι τη δραματική κορύφωσή του…

 

 

Πηγή

Ενημερωθείτε για ότι συμβαίνει με ένα like στη σελίδα μας