Η μεγάλη απάτη

Τοῦ Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ἡ ἀνάγνωση τῶν μνημονίων πού ἡ Ἑλλάδα ἔχει ὑπογράψει καί μέσω τῶν ὁποίων τῆς… δόθηκαν κάπου 300 δισεκατ. εὐρώ γιά νά ἀποφύγει τήν ἄτακτη χρεωκοπία, δέν εἶναι μία πολύ εὔκολη ὑπόθεση. Γίνεται δέ ἐξαιρετικά δύσκολη ἄν ὁ ἀναγνώστης τῶν σχετικῶν κειμένων θελήσει νά τά ἀντιπαραβάλει μέ ἄλλα κείμενα, ὅπως γιά παράδειγμα τήν Συμφωνία ἐντάξεώς μας στήν Εὐρωπαϊκή Οἰκονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τήν Συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ καί πάει λέγοντας. Ἐξαιρετικά ἐπίπονη εἶναι, ἐπίσης, ἡ διαχρονική ἀντιπαραβολή τῶν μνημονίων μέ τίς κατά καιρούς Ἐκθέσεις τοῦ Ὀργανισμοῦ Οἰκονομικῆς Συνεργασίας καί Ἀναπτύξεως (ΟΟΣΑ), τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου (ΔΝΤ) καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς γιά τήν κατάσταση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς μεταπολιτεύσεως.

Ἀκόμα, ἔξοχο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει σήμερα τό κείμενο τῶν τεχνοκρατῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς πού κυκλοφόρησε τό 1976 καί στό ὁποῖο τονίζονταν μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἡ Ἑλλάδα ΔΕΝ μποροῦσε νά γίνει μέλος τῆς τότε ΕΟΚ. Προσθέτουμε ὅτι, μέ κάποιο μικρό «λίφτινγκ», τό κείμενο αὐτό δέν ἔχει σήμερα οὔτε μία ρυτίδα. Ἡ δέ ἀνάγνωσή του, ἄν συνδυασθεῖ μέ τίς ἐξελίξεις πού ἀκολούθησαν, ὁδηγεῖ στό βάσιμο συμπέρασμα ὅτι τήν ἐποχή ἐκείνη ἡ Ἑλλάδα, μέ την σύμφωνη γνώμη τῆς Γαλλίας καί τῆς Γερμανίας, ἤτοι τῶν Χέλμουτ Σμίτ καί Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Ἐσταίν, ἔγινε δεκτή στήν ἐννεαμελῆ τότε εὐρωπαϊκή οἰκογένεια γιά πολιτικούς καί μόνον λόγους. Αὐτοί πού τελικῶς ἐνέδωσαν στήν τότε ἐπιχειρηματολογία τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ ἔτρεφαν τήν ἐλπίδα ὅτι τό δέκατο μέλος τῆς ΕΟΚ, πέφτοντας στά βαθειά νερά, θά μάθαινε κολύμπι…

Τούτων λεχθέντων, μετά ἀπό πολύμηνες ἀναγνώσεις, ἀντιπαραθέσεις, ἀναζητήσεις καί σέ βάθος ἀναλύσεις, ὁ ὑπογράφων κατέληξε σέ μία σειρά ἀπό διαπιστώσεις, ἡ συρραφή τῶν ὁποίων καταλήγει σέ ἕνα βασικό συμπέρασμα: αὐτό τῆς μεγάλης ἀπάτης.

Συγκεκριμένα, ἀπό τίς πολιτικές πού ἐφάρμοσαν οἱ κυβερνήσεις τῆς χώρας τά 35 τελευταῖα χρόνια, καμμία δέν ἀνταποκρίνεται στίς δεσμεύσεις τους. Εἰδικότερα, μετά τό 1981 ἕως σήμερα μόνον τό 66% τῆς κοινοτικῆς νομοθεσίας εἶναι μέρος τῆς ἐσωτερικῆς ἐννόμου τάξεως –τήν ὥρα πού τό ἀντίστοιχο ποσοστό στήν Σλοβακία, 11 χρόνια μετά τήν ἔνταξή της, εἶναι 80%! Τά ποσοστά αὐτά ἀπό μόνα τους δείχνουν ὅτι ὁ Ἕλληνας πολίτης κάθε ἄλλο παρά μέρος τῆς Εὐρώπης εἶναι. Τό γεγονός δε αὐτό, γελωτοποιοί πολιτικοί τό ἐμφανίζουν ὡς «ἐπίτευγμα». Δηλώνουν, ἔτσι, ὅτι ἡ μή ἐφαρμογή κανόνων καί ὁ μή σεβασμός τῆς ὑπογραφῆς ἀποτελεῖ «μαγκιά» καί «ἀνεξάρτητη ἐθνική πολιτική»! Ὁ δέ «πιό ἔξυπνος λαός τοῦ κόσμου», σέ μεγάλο βαθμό ἐπιδοκιμάζει τήν στέρηση δικαιωμάτων του, πού τήν θεωρεῖ «ἐπιτυχῆ».

Ὅπως θά ἔγραφε καί ὁ Χάρρυ Φρανκφούρτ, πρόκειται γιά τό «ἄκρον ἄωτον τῆς σαχλαμάρας», φαινόμενο πού

πλέον κατέχει δεσπόζουσα θέση στήν ζωή μας, ἀποτελώντας ταυτοχρόνως καί μοναδικό ἐργαλεῖο ἐξουσίας. Ἀσφαλῶς δέ, στό ἐπίπεδο αὐτό παίζονται καί πολιτικά παιχνίδια –ὄχι πάντα συμβατά μέ τήν δημοκρατία. Γιά παράδειγμα, τά τελευταῖα πέντε ἔτη οἱ Ἕλληνες εἶναι χωρισμένοι σέ «μνημονιακούς» καί «ἀντιμνημονιακούς», χωρίς οὔτε ἕνας νά γνωρίζει τί περιέχουν τά ἐπισήμως ὑπογραφέντα ἀπό τίς κυβερνήσεις μας μνημόνια. Σπεύδουμε ἔτσι νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι, πολύ ἁπλά, ἡ ἐφαρμογή τῶν μνημονίων στήν Ἑλλάδα –με ἐξαίρεση τήν κυβέρνηση Λουκᾶ Παπαδήμου– εἶναι ἐπί τῆς οὐσίας νεκρό γράμμα.

Τά περισσότερα ἀπό τά ὁριζόντια μέτρα πού ἐφάρμοσαν οἱ κυβερνήσεις Γιώργου Παπανδρέου καί

Ἀντώνη Σαμαρᾶ εἶναι δικῆς τους κοπῆς καί ὄχι μνημονιακῆς. Ἡ δέ ἐφαρμογή τῶν μέτρων αὐτῶν –στήν οποία τεράστιες εἶναι οἱ εὐθύνες τῆς περίφημης τρόϊκας– δέν εἶχε τελικό στόχο τήν ἐξυγίανση τῆς

ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἀλλά τήν ΜΗ μεταρρύθμισή της. Μέ διαφορετικά λόγια, στήν Ἑλλάδα ἐφαρμόστηκε μία ἀνελέητη πολιτική συντριβῆς τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, γιά νά διασωθεῖ ἡ πηγή τῆς χρεωκοπίας της, πού ἦταν καί εἶναι ὁ δημόσιος τομέας.

Ἀναφέρουμε, γιά παράδειγμα, ὅτι ἡ κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου –πού ἡ ἴδια εἶχε προτείνει τό μνημόνιο πού ὑπέγραψε– ἐπίεσε ἀφόρητα τήν τρόϊκα γιά νά τό παραβιάσει, μέ μοναδικό στόχο της νά μήν γίνουν ἀπολύσεις στό Δημόσιο! Ἀντί νά περιορίσει τίς δημόσιες δαπάνες, πού ἦσαν ἐκτός ἐλέγχου, ἡ τότε κυβέρνηση ἐπέλεξε τήν λύση τῆς δραστικῆς μειώσεως τῆς ζητήσεως, πλήττοντας τήν ἰδιωτική κατανάλωση καί αὐξάνοντας τούς ἀνέργους τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα. Ὁ δέ ἀπίθανος ἰσχυρισμός ἔναντι τῆς τρόϊκας ἦταν ὅτι … «οἱ ἄνεργοι θά βολευτοῦν στήν παραοικονομία»! Μία ἄλλη ἀπίστευτη δικαιολογία γιά νά μήν θίξει τό Δημόσιο ἦταν ὅτι στόν χῶρο του ὑπῆρχαν 2.820 κωδικοί μισθοδοσίας τούς ὁποίους κανείς δέν γνώριζε καί ἄρα ἔπρεπε νά κερδηθεῖ χρόνος ἕως ὅτου γίνουν γνωστοί!

Σήμερα, λοιπόν, στό πλαίσιο τῆς μεγάλης ἀπάτης πού παίζεται πολλά χρόνια τώρα εἰς βάρος τῆς χώρας, αὐτό πού –πολύ σωστά– διεκδίκησε ἡ κυβέρνηση τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα ἀπό τούς ἑταίρους-δανειστές μας δέν εἶναι ἡ κατάργηση τῶν μνημονίων, τά ὁποῖα ἔτσι κι ἀλλιῶς δεν ἐφαρμόζονται, ἀλλά ἡ ἐπισημοποίηση τῆς μή ἐφαρμογῆς τους. Γιά ὅσους δέν καταλαβαίνουν, ὅταν ὁ πρωθυπουργός ὁμιλεῖ γιά πολιτική λύση, στήν οὐσία ζητᾶ ἡ Ἑλλάδα νά εἶναι ἐπισήμως μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, νά μήν τηρεῖ σχεδόν τίποτα ἀπό τούς κανονισμούς της καί γιά τήν μή τήρησή τους νά εἰσπράττει και τίς ἀπαραίτητες πρός τοῦτο ἐπιδοτήσεις! Μέ τέτοιους φίλους, τί νά τούς κάνει ἡ Εὐρώπη τούς ἐχθρούς;

Πηγή

Εδώ σχολιάζεις εσύ

Σχόλια