Μοιάζει με ένα όνειρο κακό, μοιάζει με έναν εφιάλτη, όμως δεν είναι. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο άνθρωπος που οδήγησε την Ελλάδα στην πλήρη υποταγή στους δανειστές και τους τοκογλύφους, τολμά και επιστρέφει στο πολιτικό προσκήνιο, μετά από μια περίοδο έντονων… παρασκηνιακών διεργασιών.
Ο πρώην πρωθυπουργός, που είχε επιλέξει το ακριτικό Καστελλόριζο για να ανακοινώσει το ξεπούλημα της χώρας στο ΔΝΤ και την Μέρκελ, επέστρεψε μέσα από το Μουσείο Μπενάκη, για να διεκδικήσει με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών τη ψήφο των Ελλήνων.
Δίχως ίχνος ντροπής, δίχως την παραμικρή ανάληψη ευθύνης για όσα δεινά προκάλεσε στον τόπο, δίχως -τουλάχιστον- μια ένδειξη ότι έχει πλέον αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που επέφερε η απόφασή του να ρίξει τη χώρα στα δίχτυα του ΔΝΤ στην πλειονότητα των Ελλήνων…
Αμετανόητος ο Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει για να διεκδικήσει την… αναγέννηση της Ελλάδας, μετά από μια περίοδο όπου ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έκοβε βόλτες σε όλο τον πλανήτη.
Επιστρέφει διεκδικώντας τη ψήφο των Ελλήνων στις πρόωρες εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, πλαισιωμένος από μια σειρά παλαιοκομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ώστε αυτοί που από κοινού οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή, να την αναγεννήσουν;
Ποιον, αλήθεια, μπορούν να κοροϊδέψουν και για πόσο καιρό;
Είχε το θράσος ο Γιώργος Παπανδρέου να μιλήσει στη νέα του αρχή για μια κοινωνική συμμαχία δικαιοσύνης. Για δίκαιη κατανομή των βαρών, την ακριβοδίκαιη προστασία όσων έχουν ανάγκη. Ποιος; Ο πολιτικός άνδρας που ως Πρωθυπουργός κατέστρεψε τις επόμενες γενεές, είχε το θράσος σήμερα να πει ότι στόχος του νέου κόμματος είναι να μη στείλει το λογαριασμό στην επόμενη γενιά…
Μίλησε για την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1974 από ξένες δυνάμεις που ήθελαν κυβερνήσεις… πιόνια, θέλοντας να κάνει αναφορά στην 3η Σεπτέμβρη, ώστε να μιλήσει για τον κύκλο της μεταπολίτευσης που κλείνει το 2015. Μίλησε για αιχμαλωσία των θεσμών, από ένα κατεστημένο που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης που επιβιώνει και κυβερνά.
Μίλησε σαν να ήρθε… χθες στην Ελλάδα και όχι ως ο Πρωθυπουργός που έστειλε τη χώρα στο μνημόνιο.
Εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στη συντηρητική διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, για να καταλήξει στην ανάγκη μετασχηματισμού του πολιτικού γίγνεσθαι, σε ένα κίνημα αξιών.
Ανέφερε τη συγκρότηση μετώπου κατά εκείνων που διεκδικούν την εξουσία ως λάφυρο για την ιδιωτικοποίηση. Για εκείνους που πιστεύουν ότι έχουν το προνόμιο να αυθαιρετούν χωρίς να λογοδοτούν.
Ζήτησε την… επανάσταση του αυτονόητου, ξεχνώντας προφανώς ότι τα αυτονόητα ήταν εκείνα που κατά τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έγιναν από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να χαθεί η εθνική μας κυριαρχία.
Επικαλέστηκε την αναγκαιότητα για τη δημιουργία ενός ελληνικού σχεδίου, που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να πει ναι στις αλλαγές, χωρίς περαιτέρω πολιτική λιτότητας.
Με μια ομιλία – παρωδία, όπου σε κανένα της σημείο δεν έγινε η παραμικρή αναφορά στο παρελθόν της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον ίδιο, ο Γιώργος Παπανδρέου εμφανίστηκε ως… επισκέπτης να ζητά λευκή επιταγή, προκειμένου ως αρχηγός του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, πλέον, να παίξει ρόλο στην επόμενη ημέρα, βάζοντας -όπως χαρακτηριστικά είπε- πρώτα την Ελλάδα και τους πολίτες της πάνω απ” όλα, χωρίς να υπολογίζουν πολιτικό κόστος.
Αυτή και μόνη η αναφορά του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί τη μέγιστη προσβολή της νοημοσύνης όλων των Ελλήνων, ακόμα και όσων τον εμπιστεύτηκαν και του έδωσαν την εντολή να κυβερνήσει την Ελλάδα και όχι, βέβαια, να τη στείλει στα… αρπακτικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Μένει να διαπιστωθεί στις επερχόμενες εκλογές αν ο Γιώργος Παπανδρέου θα λάβει την απάντηση που του αρμόζει από τον ελληνικό λαό στην κάλπη ή αν και πάλι θα βρεθούν υποστηρικτές ενός… κινήματος που έρχεται στην πολιτική σκηνή της χώρας για να δώσει στους Έλληνες τη χαριστική βολή, συμμετέχοντας ως… μπαλαντέρ στην επόμενη κυβέρνηση.
