Για την Ελλάδα ο υπ” αριθμόν ένα εχθρός του λαού είναι η Γερμανία, λέει στο τίτλο του άρθρου της η αριστερή γαλλική εφημερίδα Liberation. Το άρθρο επιτίθεται κατά της νέας κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού προσωπικά λέγοντας ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι με τη διεκδίκηση των κατοχικών δανείων από την Γερμανία παίζει με τη φωτιά απειλώντας με αστάθεια την Ευρώπη.
“Υπάρχει μια ηθική υποχρέωση απέναντι στο λαό μας, απέναντι στην Ιστορία, απέναντι σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους εναντίον του ναζισμού, μια ιστορική υποχρέωση”. Είναι λόγια που δεν ειπώθηκαν πριν 70 χρόνια, λέει η Liberation, αλλά το 2015 από έναν Πρωθυπουργό που γεννήθηκε μόλις το 1974.
Ουσιαστικά η εφημερίδα μιλά για μια επικίνδυνη στρατηγική από μια χώρα που μάλλον αρέσκεται στο να ξεχνάει τα λάθη της ρίχνοντας ευθύνες σε όλους τους άλλους:
“Πρόκειται για μια στρατηγική έντασης που πιστεύαμε ότι είχε οριστικά εγκαταληφθεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Για να είμαστε ειλικρινείς αυτή η γερμανοφοβική ρητορική δεν εκπλήσσει στην παρούσα συγκυρία. Η Ελλάδα μας έχει συνηθίσει με πυρετώδη ξεσπάσματα εθνικισμού και ξενοφοβίας τα οποία επιτρέπουν να καταπνίγουν κάθε κριτική εναντίον των ελίτ που διοικούν λανθασμένα τη χώρα. Δεν είναι τυχαίο αν το αφήγημα της σύγχρονης Ελλάδας είναι το αφήγημα του θύματος: θύμα των Οθωμανών, των ξένων δυνάμεων κατοχής (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία), της Τουρκίας, των ναζί, των Ηνωμένων Πολιτειών (εμφύλιος και μετά χούντα), των αγορών, της Ευρώπης, της Γερμανίας…” αναφέρει η Liberation.
Μάλλον διόλου τυχαία η εφημερίδα διαλέγει στη γελοιογραφία της τον κλασικό μύθο του Αισώπου με την Ελλάδα στο ρόλο του Τζίτζικα και την Άνγκελα Μέρκελ στο ρόλο του δουλευταρά μέρμηγκα. Καλά λοιπόν τώρα τα τζιτζίκια τραγουδάνε και το χειμώνα λέει ενοχλημένη η Μέρκελ έχοντας έναν γαλάζιο τζίτζικα στο κεφάλι της να τραγουδάει ΣΥΡΙΖΑ
Όπως αναφέρει η εφημερίδα ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει επιλέξει στρατηγική εντάσεων. Ο Α. Τσίπρας κατέθεσε στεφάνη στο μνημείο εκτελεσθέντων από το κατοχικά στρατεύματα, ο υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος στεφάνι στα Ίμια, θυμίζοντας την απειλή σύρραξης Ελλάδας-Τουρκία και καταλήγει:
“Επομένως η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ελλάδα είναι μια «χώρα σε πολιορκία» δείχνει να είναι μια στρατηγική που προέκυψε μετά από ώριμη σκέψη.
Κατά βάθος το ελληνικό αίτημα πολεμικών αποζημιώσεων δεν έχει ιστορικά και πολιτικά κανένα νόημα. Καταρχήν, γιατί έκανε αυτό το αίτημα 70 χρόνια μετά τα γεγονότα; Είναι περίεργο που τόσες ελληνικές κυβερνήσεις οι οποίες εξελέγησαν δημοκρατικά μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1949 δεν κατέθεσαν ποτέ τέτοιο αίτημα.
Επίσης, ακόμη κι αν η Ελλάδα έπαιρνε τις πολεμικές αποζημιώσεις πώς θα απέφευγε την χρεοκοπία; Αν ξανακάνουμε την ιστορία πρέπει να την ξανακάνουμε πλήρως. Ομως, η ιστορία δεν δίνει δίκιο σε αυτή τη χώρα, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα πήρε ευρωπαϊκά κονδύλια που αντιστοιχούν στο 4% του ΑΕΠ της εδώ και 30 χρόνια, τα οποία χρησίμευσαν απλώς να τρέφουν την ντόπια πελατοκρατεία. Η Αθήνα δεν πρέπει να ξεχνάει επίσης ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια είναι γερμανικά τα περισσότερα. Και κυρίως, να μην ξεχνά ότι η Ευρώπη χτίστηκε πάνω στη συγνώμη: Ολες οι ευρωπαϊκές χώρες αρνήθηκαν -ήδη από το 1953- να απαιτήσουν πολεμικές αποζημιώσεις ώστε να μην επαναλάβουν το λάθος της Συμφωνίας των Βερσαλιών. Η Γερμανία σίγουρα είναι υπεύθυνη γιατί έπραξε το μέγιστο έγκλημα αλλά το πλήρωσε ακριβά και το πληρώνει ακόμη. Ακόμη πληρώνει την επανένωση της Ανατολικής Γερμανίας μόνη της.
Αλλά όμως, γιατί οι Ελληνες πρέπει να σταματήσουν στις απαιτήσεις για πολεμικές αποζημιώσεις μόνο από τη Γερμανία; Γιατί η Ελλάδα δεν ζητάει επανόρθωση από τους Τούρκους, μετά από 4 αιώνες κατοχής; Ας μη μιλήσουμε για τους Βενετούς, τους Γάλλους, τους Ρωμαίους που όλοι κατείχαν την Ελλάδα για ένα διάστημα. Γιατί αν αυτό συμβεί με την Γερμανία τότε ανοίγει η πόρτα για απαιτήσεις στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Η Γαλλία, για παράδειγμα, δεν έχει ποτέ πληρώσει αποζημιώσεις στην Αφρική ή στην Ινδοκίνα για την κατοχή, η Σουηδία δεν έχει ποτέ πληρώσει αποζημιώσεις για τον Πόλεμο των 30 Ετών κλπ. Φαίνεται έτσι πόσο γελοίο είναι το ελληνικό αίτημα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλεται ένα συγνώμη στους Ελληνες. Όπως το έχω ήδη εξηγήσει η ευρωζώνη έκανε πολύ σοβαρό λάθος που δέχτηκε την Ελλάδα στους κόλπους της χωρίς να την ελέγχει περισσότερο.”
Είναι μια τακτική τουλάχιστον επικίνδυνη, λέει η Liberation στο άρθρο της, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φέρει πραγματικά πολιτικά επιχειρήματα και όχι να … παίζει με τα σπίρτα της Ιστορίας:
“Η ευρωζώνη πρέπει λοιπόν να παραδεχθεί το λάθος της και να πληρώσει με τον ένα ή άλλο τρόπο το τίμημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φέρει αυτό το πολιτικό επιχείρημα στη διαπραγμάτευση και αυτό είναι διαφορετικό από το να ζητάει πολεμικές αποζημιώσεις.
Πρέπει όμως να πούμε ότι αυτή η απαίτηση έχει τουλάχιστον ένα όφελος. Μας υπενθυμίζει ότι η ειρήνη δεν είναι εγγυημένη στην Ευρώπη, αντίθετα. Πάντα θα βρίσκουμε έναν ηγέτη που επειδή βρίσκεται σε δύσκολη θέση θα είναι έτοιμος να παίξει με τα σπίρτα της Ιστορίας για να ξανανάψει παλιές έχθρες που πιστεύαμε ότι είχαν ξεχαστεί (δες τι έγινε στην Ουγγαρία). Ο ΣΥΡΙΖΑ μας προσφέρει το παράδειγμα για να καταλάβουμε ότι χωρίς αυτή τη μηχανή συμβιβασμών που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα παλιά πάθη εκδίκησης μπορούν ακόμη να μας οδηγήσουν στο χειρότερο. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε από τη μικρή Βοσνία…”
